Μεγάλο μπέρδεμα.....

Γεια σας λοιπον συμφορουμιτες , καλως σας βρηκα , ειναι το πρωτο μου post και οπως γραφω στον τιτλο , προκειται για μεγααααλο μπερδεμα . Ας ξεκινησω λοιπον μετα απο την εισαγωγη μου , να μπω στο θεμα .Το ολο προβλημα , αφορα εμενα και ενα κοριτσι με το οποιο πηγαινουμε μαζι αγγλικα εδω και δυο χρονια . Για να ειμαι ειλικρινης,απο την μερα που τη γνωρισα στο φροντιστηριο μου εκανε ετσι ενα "κλικ" θα ελεγα μαζι με το γνωστο σφυξιμο στο στομαχι και με το μυαλο μου να σκεφτεται:"Αυτη ειναι". Ολον αυτο τον καιρο κανουμε πολλη παρεα , μιλαμε καθε μερα απο το τηλ η βρισκομαστε εξω και περναμε πολυ ομορφα (ολη την ωρα λεμε μπουρδες και γελαμε). Το θεμα ομως ειναι οτι οπως λογικα θα εχετε ηδη καταλαβει , η εν λογω κοπελια , με ενδιαφερει για κατι παραπανω απο μια απλη φιλη . Απο τοτε μεχρι και σημερα καθε φορα που τη βλεπω , τα συναισθηματα μου ειναι απεριγραπτα. Η πολλη παρεα στη συνεχεια εξελιχθηκε σε αυτη την επιθυμια για κατι παραπανω. Αυτο αλλωστε δεν εχω σταματησει να επιδιωκω απο τοτε , να της μιλησω , να της πω ποσο με εχει αλλαξει , εμενα , τον τροπο συμπεριφορας και σκεψης μου κλπ κλπ . Μην τα πολυλογω λοιπον , ενω περυσι το καλοκαιρι ημουν αποφασισμενος να κανω το μεγαλο βημα , σκαει μια μερα η ειδηαη οτι τα εφτιαξε με ενα παιδι ενα χρονο μεγαλυτερο απο εμας (ειμαστε 16) και οπως ηταν αναμενομενο , μου κοπηκαν αποτομα τα φτερα . Θα μου πειτε ποια φτερα ? Εστω η αισθηση του οτι θα ελεγα αυτο που ηθελα τοσο πολυ.Δεν αργησαν επομενως να ερθουν τα βραδια που τους εβλεπα μαζι εξω να φιλιουνται και να δειχνουν με καθε δυνατο τροπο ποσο καλα περνανε , δημιουργωντας μου μια συνεχη δυσφορια καθε φορα που ηταν να βγω εξω με τους φιλους μου. Αυτο (δυστηχως) συμβαινει μεχρι και σημερα , παρολο που εχει περασει ενας χρονος (ειναι ακομη μαζι που να παρει), οπου αντι να βαλω λιγο μυαλο και να κοιταξω τον εαυτο μου , συνεχιζω να ειμαι εκει αφοσιωμενος σε αυτη , με τη σκεψη μου να ειναι ολη μερα σε αυτη και να κανω τα αδυνατα δυνατα για να πετυχω αυτο που θελω . Πολλοι,διαβαζωντας ολα αυτα μεχρι εδω , θα νομιζουν πως θελω να τους χωρισω για να ειμαστε μαζι κλπ.Ετσι ερχομαι με τη σειρα μου να σας διαψευσω κατηγορηματικα και να επισημανω πως επειδη πλεον ειναι ανεφικτο να δωσω αλλα και να εισπραξω την ιδια αγαπη , το μονο που με βασανιζει και θελω επιτελους να κανω ειναι να της πω ολα οσα νιωθω , διοτι δεν αντεχω αλλο να καταπιεζω τον εαυτο μου (παρολο που δεν υπαρχει καμια ελπιδα οσο ακυρο η ηλιθιο ακουγεται αυτο) . Θελω απλα να της πω αυτο το "Σ 'αγαπω οσο τιποτε αλλο" και να μην φοβαμαι για τιποτα , για να νιωσω ελευθερος να προχωρησω μπροστα....Μονο αυτο. Και επειδη εχωντας διαβασει αρκετα αρθρα σχετικα με παρομοια η οχι θεματα ατο φορουμ αυτο , αποφασισα να γραψω και το δικο μου "βασανο". Συγγνωμη για το τεραστιο κειμενο , αλλα εγραψα τα παντα . Περιμενω τις απαντησεις σας (επειγον) και σας ευχαριστω εκ των προτερων...!!!