Κι
όταν νομίζεις πως όλα έχουν τελειώσει πια και δε βλέπεις ουρανό καθαρό
πουθενά,
...έρχεται ξάφνου από πολύ μακριά, φως μοναχικό,
μα πολύ λαμπερό...
Ξαφνιάζεσαι απ' τη λάμψη, προσπαθείς να κρυφτείς... μ' αυτό επιμένει, πλησιάζει, σε φωνάζει...
Δε
ζητά πολλά...
...μόνο να σου δώσει λίγα απ' αυτά, που κάποτε χάρισες και πήρες σκοτάδι, είδες το μαύρο τ' ουρανού κι αναρωτήθηκες...
Πού πήγε τόσο φως;
Πού είναι οι χρυσές ακτίνες του ήλιου;
Κι ήρθε αστέρι λαμπερό για να σου δείξει πως και τ'
αστέρια έχουνε φως....ίσως πιο αδύναμο, μα πιο μαγικό!