Βλέπουμε
τον τελευταίο καιρό μεγάλο ρεύμα απογοητευμένων ή απελπισμένων
πρώην χρηστών Windows να έρχονται προς το Linux. Και ενώ κάποτε στη μόδα ήταν
το dual boot, τώρα τα πετάνε τελείως και γίνονται κανονικοί λινουξάδες.
Όμως οι καινούργιοι που μας έρχονται στο Linux με τη (λάθος) νοοτροπία που κουβαλάνε δεν είναι παραγωγικοί. Κάποια στιγμή θ' αγανακτήσουν κι αυτοί κι εμείς και θα πάψουμε να ασχολούμαστε μαζί τους γιατί μας τραβούν πίσω. Προς τούτο, φάε αυτή τη φόλα στα ματάκια σου, για να εμπεδώσεις κι εσύ αυτά που εμείς θεωρούμε αυτονόητα και να μην κλαψουρίζεις και φωνάζεις "άερο, άερο" κι αφήνεις πανικόβλητος πορδές στη μέση της νυχτιάς (sic).
Εμφάνιση
Την πρώτη φορά που μπουτάρεις στο καινούργιο σου λειτουργικό, κατά πάσα πιθανότητα θα πάθεις σοκ με την εμφάνιση. Με εξαίρεση το Ubuntu και κάποια άλλα που είναι προσεγμένα, οι περισσότερες διανομές έχουν δυστυχώς άσχημα προεπιλεγμένα θέματα, εικονίδια και φόντα. Ειδικά η Fedora το έχει παραξεφτιλίσει στην παλιατζούρα - αν και τώρα στη Fedora 7 φαίνεται να συμμορφώνονται.
Μη μασήσεις. Το theme που θέλεις θα το βρεις από το Internet. Έχεις Gnome; Γράψε gnome themes στο Γούγλη και θαύμασε. Έχεις KDE; Παρομοίως.
Σήμερα που σου γράφω, από εμφάνιση και εφέ το Linux έρχεται πρώτο με διαφορά. Beryl - και πολλά είπα.
Το terminal
Η εταιρεία της οποίας το λειτουργικό χρησιμοποιούσες ως τώρα, σου έχει ποτίσει το μυαλό με την ιδέα ότι τα πάντα πρέπει να γίνονται με το ποντίκι και πως ό,τι δε γίνεται με το ποντίκι είναι πολύπλοκο και δύσκολο. Μέγα σφάλμα. Μπορεί να τους βολεύει να σκέφτεσαι έτσι μιας και δεν ήταν άξιοι να φτιάξουν ένα terminal της προκοπής, όμως η πραγματικότητα είναι τελείως άλλη. Όταν κάνεις τη δουλειά σου με εντολές από το terminal κερδίζεις πολύ χρόνο. Είτε δουλεύεις σε runlevel 3, σε μια μαύρη οθόνη με έναν κέρσορα που αναβοσβήνει, είτε δουλεύεις σε παραθυρικό περιβάλλον, το terminal θα σου λύσει τα χέρια.
Να μάθεις να κάνεις τις δουλειές σου με το terminal. Όσες περισσότερες γίνεται. Σκέψου την ταλαιπωρία και το ζόρι σου να πατήσεις το μενού, να πατήσεις το υπομενού, να βρεις το πρόγραμμα που ενώνει δύο .mpg ταινίες: Ανοίγεις το πρόγραμμα με το ποντίκι. Πατάς στο File, Open, ψάχνεις στους φακέλους να βρεις τις δύο ταινίες και διαλέγεις settings. Γράφεις το καινούργιο filename στο popup παράθυρο που βγαίνει και πατάς OK και αρχίζει η μετατροπή. Μόνο για βιτσιόζους: Εκεί που τελειώνεις και κλείνεις το πρόγραμμα, να σε ρωτάει: "Θέλεις σίγουρα να κλείσω;" Πάρε τώρα αυτή τη γάγγραινα και τη σήψη και σύγκρινέ την με την αεράτη μαγκιά να γράψεις μια εντολή στο terminal:
Στο λόγο μου, τα γράφω αυτά και χαμογελάω.
Η βοήθεια
Η εταιρεία σου παρείχε βοήθεια μέχρι τώρα. Κι αν όχι αυτή, λόγω δημοφιλίας του λειτουργικού, το support σου το παρείχε ο ξάδερφος και γενικά ο κάθε φρεσκοξυρισμένος ξερομπορόλας που όταν άρχιζε να σου λύνει τα προβλήματα ηδονιζόταν το είναι του και αποκτούσε νόημα η ανιαρή του ύπαρξη. Μα εδώ τώρα αλλάξανε τα πράματα. Το support σου το παρέχει η κοινότητα της οποίας τώρα είσαι μέλος. Να γραφτείς στο forum της διανομής σου. Να γραφτείς σε mailing λίστες. Να μάθεις να χρησιμοποιείς την εντολή man, το manual του Unix. Να μάθεις να ψάχνεις στο ίντερνετ.
Με άλλα λόγια: Να μάθεις πέντε πράματα για το αμάξι σου μπας και χαλάσει και όχι να κάθεσαι σαν μαλακισμένη χαζογκόμενα που κάνει ωτοστόπ στην εθνική περιμένοντας τον ιππότη στο κάμπριο να της αλλάξει ρεζέρβα. Κλεμμένη από σενάριο τσόντας η παρομοίωση.
Η συνήθεια
Να πάρεις χαμπάρι ότι από δω και μπρος ο προσωπικός σου φάκελος θα λέγεται /home/yourname και όχι το παιδιάστικο "Τα έγγραφά μου". Να μάθεις τα μυστικά της Gnome και του KDE. Να φτιάξεις τους φακέλους σου και να οργανώσεις τα αρχεία σου. Να νιώθεις άνετα.
Καλωσόρισες στο λειτουργικό σύστημα που σου δίνει τη δύναμη να μάθεις γι' αυτό, να το ρυθμίσεις όπως θες και να το χρησιμοποιήσεις δωρεάν για το καλό ή το κακό σου.
Σχόλια από επισκέπτες: