Στείλε λεφτά στο ftou.gr
Φτύσε καλλιτεχνικά
Ο τρόμος είναι ωραία αίσθηση, γι' αυτό προσπαθώ να τρομάξω τον αναγνώστη. Αν δω όμως ότι δεν μπορώ, θα προσπαθήσω να τον φρικάρω. Κι αν δεν μπορώ ούτε να τον φρικάρω θα τον κάνω να σιχαθεί. (Stephen King)
Πέμπτη, 28 Μαρτίου

Φοβαμαι για το μελλον...

Απάντησε  Γράψε θέμα
Μήνυμα #93642 από The Shadowhunte στις 22 Ιανουαρίου 2012, 6:01μμ

The Shadowhunte

Εικονίδιο
μέλος από: 22/1/2012
μηνύματα: 49 αποδεκτές 0
Γεια σας παιδια!Ελπιζω να ειστε ολοι καλα!
Θελω να σας μιλησω για τις ανησυχιες μου και τους φοβους μου και να μου πειτε αν αισθανεστε και εσεις το ιδιο.
Πηγαινω τριτη λυκειου και ειμαι απο τους ανθρωπους που θελουν να κανουν πολλα στη ζωη τους αλλα δεν εχουν τα καταλληλα και επαρκη εφοδια.Πλησιαζουν οι πανελληνιες και ολοι ειναι αγχωμενοι και ευχονται να περασουν στη σχολη που θελουν και πηγαινουν φροντιστηρια,διαβαζουν μεχρι αργα το βραδυ,στερουνται τις βολτες τους.Εγω δεν κανω τιποτα απο αυτα.Δεν με ενδιαφερουν καθολου οι πανελληνιες,ποσο μαλλον τα μαθηματα στα οποια εξεταζομαι!Δεν θελω να περασω σε καποια σχολη.Μου αρεσουν πολλα πραγματα,οπως η μουσικη και το να γραφω τραγουδια και ποιηματα και ιστοριες και να τραγουδαω και να μπορω να βοηθαω με οποιον τροπο μπορω τους ανθρωπους που εχουν αναγκη.Ομως δεν θελω να δωσω πανελληνιες.Τα εχω φορτωσει στον κοκορα τα τελευταια δυο χρονια και οσο λεω συνεχεια πως θα διαβαζω και θα φροντισω να τα αλλαξω ολα,τοσο το αναβαλλω για καποια αλλη φορα.Η αληθεια ειναι πως δεν παλευω για τιποτα,εχω αλλαξει μεσα μου εξαιτιας πολλων γεγονοτων...Και φοβαμαι...Φοβαμαι πως απογοητευω συνεχεια τους γονεις μου και στεναχωριεμαι οταν μου λενε το αντιθετο ενω ξερω πολυ καλα οτι τους απογοητευω...Στεναχωριεμαι γιατι η σχεση μου με τους φιλους μου δεν ειναι πλεον η ιδια οπως παλια...Τωρα,τις περισσοτερες φορες θελω να μενω μονη,μεσα στο σπιτι μου και οταν ειμαι μαζι τους μενω αρκετες φορες σιωπηλη...Και δεν τους αξιζει αυτο γιατι ειναι ολοι τους καταπληκτικοι ανθρωποι και τους αγαπαω παρα πολυ.Δεν τους αξιζω εγω...Δεν αξιζω σε κανενα...Και φοβομαι πως δεν θα καταφερω τιποτα στη ζωη μου γιατι μια ζωη εγκαταλειπω την μαχη χωρις καν να παλεψω...
Δεν χρειαζεται να με συμβουλευσετε γιατι πραγματικα,δεν μπορω να αλλαξω ουτε να κανω κατι για να βελτιωθω...Απλως μπορειτε να μου πειτε το πως αισθανεστε εσεις για ολο αυτο,πως βλεπετε εσεις το δικο σας μελλον.Σας ευχαριστω πολυ!
προφίλάλλα...˵quote˶
6
Μήνυμα #93650 από pantelis20 στις 22 Ιανουαρίου 2012, 7:40μμ

pantelis20

Εικονίδιο
μέλος από: 9/4/2010
μηνύματα: 648 αποδεκτές 0

Αποδεκτή απάντηση

Φόβος, απώλεια όρεξης, χαμηλή αυτοεκτίμηση, αίσθημα πως δεν αξίζουμε και κανείς δεν μας αξίζει...
Η κατάσταση σου παραπέμπει σε κατάθλιψη...
Εγώ θα σου πρότεινα να επισκεφτείς κάποιον ψυχολόγο ειδικά αν δεις πως αρχίζεις να κλείνεσαι στον εαυτό σου, στο σπίτι, να απομακρύνεσαι απο παρεές, να μη νιώθεις άνετα με κόσμο, δραστηριότητες του παρελθόντος που σε έκαναν να αισθάνεσαι καλά να σε αφήνουν αδιάφορη κτλ
Γενικά απώλεια όρεξης για ζωή...
Μια βολτίτσα σε ένα ψυχολόγο θα βοηθούσε πιστεύω να ξεκαθαρίσεις μερικά πράγματα με τον εαυτό σου...
Φιλικά πάντα γιατί η περίπτωση σου είναι αρκετά κοινή όλοι περνάμε περιόδους κατάθλιψης
προφίλάλλα...˵quote˶
Μήνυμα #93652 από The Shadowhunte στις 22 Ιανουαρίου 2012, 7:48μμ

The Shadowhunte

Εικονίδιο
μέλος από: 22/1/2012
μηνύματα: 49 αποδεκτές 0
Εχεις δικιο...Αν πω ομως στους γονεις μου πως θελω να παω σε ψυχολογο...Εχω περασει απο ενα ειδος καταθλιψης,ξανα.Και τοτε ημουν πραγματικα ρακος και δεν θελω να μου ξανασυμβει γιατι το ξερω πως πρεπει να ζουμε καθε στιγμη σε αυτη τη ζωη γιατι ειναι πολυ μικρη για να την αφησουμε να φυγει μεσα απο τα χερια μας αλλα ουτε εγω δεν μπορω να καταλαβω τον εαυτο μου...Ναι και η αληθεια ειναι οτι δεν εχω την ιδια ορεξη που ειχα και πιο παλια ακομα κι οταν βγαινουμε με την παρεα μου,οσα αστεια και να λεμε,οσο κι αν γελαω,νιωθω ενα κενο και οταν γυριζω σπιτι νιωθω τοσο μονη...Και ουτε τους ανθρωπους που εχω αφησει πισω μου δεν θελω να ξαναδω,οσο κι αν τους αγαπαω,απλα δεν εχω ορεξη για χαμογελα και για προσποιηση...
προφίλάλλα...˵quote˶
Μήνυμα #93655 από pantelis20 στις 22 Ιανουαρίου 2012, 8:13μμ

pantelis20

Εικονίδιο
μέλος από: 9/4/2010
μηνύματα: 648 αποδεκτές 0
Καταρχάς δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου.
Αν έχεις κουραστεί απο όλα αυτά ίσως θέλεις μια ανάπαυλα.
Μην τον πιέσεις για τίποτα για ένα διάστημα.
Μια βδομάδα ας πούμε μη το σκέφτεσαι καν, δηλαδή, δε θες να βγεις - μη βγεις. Θες να πας μια βόλτα μόνη σου πήγαινε.
Έχω περάσει εβδομάδες κατάθληψεις ανα τα χρόνια, πάντα μου κρατούσαν 3-5 μέρες. Απλά έδινα χρόνο στον εαυτό μου.
Και άκου τον εαυτό σου. Τι είναι αυτό που σε ενοχλεί. Τι δεν σου πάει καλά και αισθάνεσαι έτσι.
Αν δε νιώθεις άνετα με το θέμα των πανελληνίων τότε απλά πήγαινε να δώσεις σαν να ήταν ενδοσχολικές και μετά κοίτα σιγά σιγά την ζωή σου. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου.
Η επιτυχία στην ζωή δεν κρύβεται πίσω απο μία σχολή.
Μπορεί αυτό που σου αρέσει (τραγούδι, σύνθεση μουσικής, χορός ή οτιδήποτε) να μην υπάρχει σε σχολή μέσω πανελληνίων,
Και πίστεψε με, δώσε προσοχή, μην προδόσεις τον εαυτό σου.
Μην ακούς αυτούς που σου λένε μπες σε μια καλή σχολή και μετά κάνε ότι θέλεις. Αν είσαι σίγουρη γιαυτό που θέλεις τότε βρες τι πρέπει να κάνεις για να γίνεις αυτό που θέλεις.
Αν μπεις στην λογική να περάσεις στο πανεπιστήμιο, μετά θα μπεις στην λογική να πηγαίνεις, να περνάς μαθήματα και τελικά θα ξεχάσεις τα ονειρά σου.
Και πάντα κάτι θα σου λείπει, θα έχεις ένα κενό. Θα έχεις προδώσει τον εαυτό σου και τα όνειρα σου.
Άλλωστε αυτό που πήγε πίσω την χώρα μας είναι ότι όλοι πάνε και σπουδάζουν.
Χώρες όπως η Αγγλία και η Γερμανία έχουν πολύ χαμηλά ποσοστά ανθρώπων που έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση πόσο μάλλον μεταπτυχιακή και όμως πάνε καλύτερα. Εδώ μόνο αποφοίτους με ένα σωρό χαρτιά.
Γιατί δεν πάμε μπροστά; Γιατί οι περισσότεροι ήταν σε σχολές που δεν ήθελαν. Γιατί πήγαν απλά για να έχουν ένα πτυχίο και έτσι βλέπουν την δουλειά τους σαν αγγαρεία.

Πάντως αν η κατάσταση κρατήσει πάνω απο 7-10 μέρες και ειδικά αν δεις πως χειροτερεύεις (αυπνίες ή υπερβολικό ύπνο, μειωμένη όρεξη για φαγητό) ή οτιδήποτε, τότε να πας σε ψυχολόγο ακόμα και μόνη σου.
Είσαι 17-18(για να δίνεις πανελληνίες τόσο θα είσαι λογικά). Ανέλαβα πρωτοβουλίες. Δεν χρειάζεται να μάθει κανένας τίποτα. Βρες ένα ψυχολόγο ή απλά κλείσε ραντεβού με κάποιον σε ένα δημόσιο νοσοκομείο και πήγαινε με το βιβλιάριο σου ή χωρίς (είναι πολύ φτηνά νομίζω γύρω στα 5ευρώ για τα πρωινά ραντεβού) και ότι πείτε μένει μεταξύ σας. Κανένας δε θα ειδοποιήσει τους γονείς σου πως πήγες. Κανένας δε θα μάθει τίποτα.
Αυτά απο μένα,
ελπίζω να βοη΄θησα
προφίλάλλα...˵quote˶
Μήνυμα #93661 από The Shadowhunte στις 22 Ιανουαρίου 2012, 8:48μμ

The Shadowhunte

Εικονίδιο
μέλος από: 22/1/2012
μηνύματα: 49 αποδεκτές 0
Εχεις δικιο σε ολα!Και ξερω πολλους ανθρωπους που τελικα η σχολη που μπηκαν δεν ηταν αυτο που ηθελαν!Η καθηγητρια μου στα αγγλικα,καθοταν και διαβαζε ωρες ατελειωτες για να περασει στη νομικη(οπου περασε) και τωρα που δεν εχει παρει ακομα το πτυχιο της λεει πως θα το παρει και μετα θα ασχολειθει με τα αγγλικα,δεν θα κανει τιποτα σε αυτο το επαγγελμα γιατι δεν της αρεσει.Δεν μπορω να το καταλαβω αυτο!Χανουν χρονια απο τη ζωη τους,πολυτιμα χρονια που δεν ξαναγυριζουν πισω!Για αυτο κι εγω θα κανω κατι που πραγματικα αγαπαω και οπου βγαλει!Θα ξερω εστω πως εχω ζησει το ονειρο μου!
Για αυτο που μου ειπες,για τον ψυχολογο,στο σχολειο μας υπαρχει μια καθηγητρια που ειναι απο τις αγαπημενες μου,που ειναι και ψυχολογος και μας βοηθαει στα παντα!Μπορω να μιλησω μαζι της,θα ειναι καλυτερα αν απεναντι μου εχω καποιο γνωστο μου προσωπο,θα με κανει να νιωσω καλυτερα!Ισως το επιχειρησω...Ναι θα το επιχειρησω!Σε ευχαριστω για ολες τις συμβουλες που μου εδωσες,σε ευχαριστω πραγματικα!
προφίλάλλα...˵quote˶
Μήνυμα #137062 από Jeanvsl στις 29 Μαΐου 2016, 11:29μμ

Jeanvsl

μέλος από: 29/5/2016
μηνύματα: 1 αποδεκτές 0
Εχεις περιγραψει τη ζωη μου λεξη προς λεξη!εν ετει 2016 κι εγω ειμαι στην ιδια θεση.ισως κ χειροτερα,αν σκεφτεις οτι αυριο θα παω να δωσω λατινικα χωρις να ξερω σχεδον τιποτα κ χωρις να με νοιαζει πλεον.εσυ τι εκανες;θα ηθελα πολυ να μαθω.σου στελνω την αγαπη μου.
προφίλάλλα...˵quote˶
Μήνυμα #137063 από GiannakosBAcK στις 30 Μαΐου 2016, 8:40πμ

GiannakosBAcK

Εικονίδιο
banned
μέλος από: 22/7/2014
μηνύματα: 243 αποδεκτές 0
Δεν έχεις κάτι το τρομερό όλοι σε αυτή την ηλικία περνάμε καταστάσεις και νιώθουμε πράγματα τα οποία είναι πρωτόγνωρα για μας και δεν ξέρουμε πως να τα χειριστούμε αυτό είναι όλο και νομίζουμε ότι κάτι σοβαρό ενώ σε λίγα χρονάκια απλά θα γελάς από τι κατάλαβα είσαι συνειδητοποιημένο άτομο και πιθανό να νομίζεις ότι περιφρονώ τα όσα γράφεις λόγο της ηλικίας σου,αλλά αυτά που σου λέω ισχύουν σίγουρα όλα αυτά που νιώθεις προέρχονται γιατί μάλλον δεν κάνεις τίποτα το δημιουργικό η κάτι που να ευχαριστεί εσένα ή και τα δύο και όσο για την όρεξη σου λογικό είναι όσο μεγαλώνεις να μειώνεται για πολλά πράγματα και αυξάνεται για άλλα απλά θα χρειαστείς μια περίοδο προσαρμογής λόγο του ότι έχεις στο μυαλό σου όλα τα παραπάνω απλά βάλε μικρούς στόχους για αρχή για το τι θες και κάθε φορά που πραγματοποιείς κάποιον από τους στόχους θα νιώθεις καλύτερα,επίσης το να κάνεις κάποιο άθλημα η γυμναστική θα σε βοηθήσει πολύ ψυχολογικά και όσο για τις παννελήνιες μην ανησυχείς σιγά το πράμα λες και αυτοί που περνάν νομίζουν πως όταν μπουν στα TEI, ΑΕΙ.. δεν ξέρω και εγώ που; θα το τελειώσουν κιόλας άσε που δεν σου εγγυούνται και τίποτα, καλύτερα να ξέρεις ξένες γλώσσες,λίγο πληροφορική και μερικά διπλώματα και ακόμα ένας πολύ πιθανός παράγοντας ακόμη που νιώθεις έτσι μπορεί να είναι και το κλίμα οπότε αν μπορείς να το κάνεις πιο ευχάριστο η να το αλλάξεις καλώς και το πιο δύσκολο για εμένα γενικά σκέψου θετικά ακόμα κ στις δύσκολες περιστάσεις(μην προσπαθήσεις να σκέφτεσαι θετικά απλά σκέψου) και σε λίγο καιρό όλο και θα καλυτερεύουν τα πράγματα.
προφίλάλλα...˵quote˶
Μήνυμα #137069 από grigoristhess στις 30 Μαΐου 2016, 6:48μμ

grigoristhess

Εικονίδιο
μέλος από: 14/12/2014
μηνύματα: 32 αποδεκτές 0
ειναι κατι που εζησα οταν εδινα πανελλαδικες μιας κ στην Β λυκειου(ναι εδωσα κ στην β)τα πηγα καλα γεματος ονειρα κ επιθυμιες ωσπου την επομενη χρονια η ζωη μ καταστραφηκε απο πολλα γεγονοτα σε μικρο χρονικο διαστημα...αυτο π περιγραφει η κοπελα το εζησα για 2-3 χρονια ωσπου με νεες παρεες κ ατομα που μ εδωσαν στηριξη(τον τριτο χρονο)το ξεπερασα...
προφίλάλλα...˵quote˶
Απάντησε Γράψε θέμα Τελευταία σελίδα

Δεν μπορείς να απαντήσεις, είσαι Guest. Πρέπει να γραφτείς μέλος ή να κάνεις login:
Εγγραφή Login