Πως να προχωρήσω την κατάσταση?

Καλησπέρα μάγκες και μαγκίτισες.

Βρίσκομαι εδώ σήμερα για να κάνω μια κατάθεση ψυχής και εγώ απο μέρος μου και για να δώ αν υπάρχουν κι άλλοι (στο forum τουλάχιστον, γενικά υπάρχουν σίγουρα) που συμπάσχουνε.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι αρκετά μεγάλο, οπότε μην ασχοληθείτε αν δεν έχετε όρεξη να διαβάσετε, να καταλάβετε, και ίσως κάπως να βοηθήσετε.

Σαν άτομο θα μπορούσε κάποιος να με χαρακτηρίσει ως εσωστρεφή, το αναγνωρίζω και εγώ άλλωστε. Μου αρέσει να κλείνομαι στον εαυτό μου και δύσκολα ανοίγομε σε άλλους. Ποτέ δεν ήμουν άνετος με κοινωνικές συναναστροφές και πάντα θεωρούσα οτι λίγο ή πολύ, οι περισσότερες επαφές που έχουμε με ανθρώπους είναι πλασματικές και...κούφιες.
Θα αφήσω ολοκληροτικά την πτυχή του θέματος που αφορά αγόρια και φίλους και θα ασχοληθώ μόνο με τη θυληκή πλευρά του προβλήματος μου.

Πάντα ονειρευόμουν να βρώ μια κοπέλα η οποία θα με γέμιζε, συναισθηματικά και ψυχικά. Είναι λίγο αφύσικο για κάποιον στην ηλικία μου (18) να παραμερεί το σεξ και την σαρκική επαφή, αλλα θεωρώ οτι κοπέλα για σέξ μπορείς να βρείς εύκολα, αλλα κοπέλα με την οποία μπορείς να δεθείς πραγματικά βρίσκεις 100 φορές πιο δύκσολα.
Παρ'όλο που είχα κοπέλα για 7 περίπου μήνες, και ενώ κάναμε τα βασικά απο σεξουαλικής άποψης, ποτέ δεν ένιωσα κάτι για αυτήν. Ένιωθα πίεση να κάνω μια σχέση γιατί μέχρι τότε δεν είχα κοπέλα και έτσι και έκανα. Τελικά ήταν λάθος να μπώ σε σχέση ενώ δεν υπήρχε συναίσθημα. Οταν εν τέλει χωρίσαμε, της εξήγησα οτι δεν ένιωσα ποτέ κάτι (με ρωτούσε κι όλας γιατί δεν της μιλούσα γλυκά, δεν της έλεγα "σ'αγαπώ" κι αλλα τέτοια) και της ζήτησα συγγνώμη.

Εκτοτε έχω μπλέξει με άλλες 2 κοπέλες, και εδώ είναι που αρχίζει και περιπλέκει το πράγμα. Και με τις 2 είμασταν η μέρα με την νύχτα. Εσωστρεφής και χαμηλών τόνων εγώ, εξωστρεφής και γεμάτες "τρέλα" αυτές. Αρκετά όμορφες, κοινωνικές, με πολλές παρέες, βγαίναν αρκετά έξω, πηγαίναν σε club και parties, σε αντίθεση με εμένα, που προτιμούσα να κάνω μια βόλτα, να κάτσω να ακούσω μουσική, να διαβάσω ή να δώ κάποια καλή ταινία. Είχα ακούσει πως τα ετερώνυμα έλκονται, αλλα δεν το πίστευα μέχρι που μου συνέβει.

Και ερχόμαστε στο κυρίως θέμα σιγά σιγά. Και με τις 2 άρχισα να συζητώ, και τολμώ να πώ πως έδειχναν ενδιαφέρον για το άτομο μου. Δεν ξέρω αν ήταν έλξη ή απλή περιέργια, πάντως και με τις 2 είχα ωραίες συζητήσεις. Συζητήσεις για την ζωή μας, τα προβλήματα μας, τους στόχους μας, τον χαρακτήρα μας, και όλα αυτά τα ωραία. Και όσο εγώ ανοιγόμουν και άρχιζα να αισθάνομαι κάτι αληθινό για αυτές, αλλο τόσο άρχιζαν και αυτές να απομακρύνονται. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συνέβη αυτό. Ήταν λάθος χειρισμός απο μέρους μου? Έπρεπε μήπως να το χειριστώ διαφορετικά για να προχωρήσουμε την σχέση μας, ή απλά όλο αυτό που γινόταν ήταν καταβάθος ψεύτικο και άσκοπο?

Και το ρωτάω αυτό γιατί παρ'όλο που χρησιμοποιώ παρελθοντικούς χρόνους, με την μια ακόμα συναναστρέφομαι και μου αρέσει πάρα πολύ. Χαίρομαι αφάνταστα όταν της λέω να βρεθούμε και συμφωνεί και ανυπομωνώ να την δώ κάθε φορά. Οταν πάλι μου λέει πως έχει κανονίσει, ή δεν μιλάμε καθόλου, νιώθω ενα κενό, και ενα συναίσθημα...λύπης να το πώ? Άγχους να το πώ? Πραγματικά δεν ξέρω.
Έχω αρχίσει να πιστεύω πως υποσυνείδητα θέλω να βρώ κάποια κοπέλα με την οποία να μπορώ να δεθώ συναισθηματικά τόσο πολύ, που όποια μου βγάζει κάτι, πιστεύω πως είναι αυτή.

Βρίσκω όλο αυτό το "παιχνίδι" που πρέπει κάποιος να παίξει για να κερδίσει μια κοπέλα αφάνταστα βαρετό και ανούσιο και προτιμώ να είμαι ευθής. Της έχω πεί πως μου αρέσει η παρέα της (το οτι μου αρέσει αυτή δεν έχω βρεί ακόμα το θάρρος να το πώ στα ίσια, αλλα πάντα πετάω υπονοούμενα), και ενώ πολλές φορές έχει αλλάξει την ρουτίνα της (ενώ έβγαινε σχεδόν κάθε μέρα το βράδυ, βρισκόμασταν για 5-6 βράδυα συνεχόμενα και έβαζε την παρέα της δεύτερη), δεν μου έχει πεί κάτι αντίστοιχο.
Χωρίς να θέλω να καυχηθώ και αν ακουστώ αλλαζώνας και ψώνιο, ξέρω οτι υπάρχει ενδιαφέρον -όπως είπα παραπάνω όμως, δεν μπορώ να πώ αν είναι έλξη ή απλή περιέργια- αλλα δεν ξέρω πως να μετατρέψω το ενδιαφέρον αυτό σε κάτι παραπάνω.

Πάντα στέλνω εγώ πρώτος για να μιλήσουμε, παρ'όλο που είναι δεκτική και απαντάει, ή αν της ζητήσω να βρεθούμε και μπορεί, θα έρθει. Αλλα δεν μπορώ να καταλάβω αν αυτό το κάνει απλά επειδή είναι κοινωνική ή αν νιώθει και αυτή κάτι. Αλλα αν ένιωθε, δεν θα έπρεπε να στείλει και αυτή? Ή είναι ακόμα ενα απο αυτά τα "παιχνίδια διεκδίκησης" που πρέπει να παίξω?

Θα εκτιμούσα αφάνταστα αν κάποιος που είχε βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση και βρήκε τον τρόπο τον μοιραζόταν μαζί μου καθώς θα βοηθούσε την κατάσταση αφάνταστα.

Ευχαριστώ όποιον κάθησε και διάβασε το θέμα μου, ακόμα και αν δεν μπορεί να βοηθήσει κάτι. Θα δώσω αποδεκτή σε όποιον νιώσω πως με βοήθησε.