Car@meLak!

συγγνωμη που σε αγαπησα...ηταν μεγαλο λαθος, ετσι δεν ειναι?δυστυχως ομως δεν μπορεσα να το χειρειστω αυτο γιατι το συναισθημα μεσα μου ηταν πολυ πιο δυνατο απ' οσο πιστευα...προσπαθησα οσο μπορουσα, πολεμησα με ολη μου τη δυναμη, εκανα οτι περνουσε απο το χερι μου για να σε ξεπερασω!!!αλλα το αποτελεσμα δεν ειναι αρκετο...απο τη μια θελω να σε κοιταξω και να πεσω μεσα στην αγκαλια σου, αλλα απο την αλλη αισθανομαι τοσο μισος για εσενα...

πιστευα πως ησουν το πολυτιμοτερο πραγμα στη ζωη μου, αυτο που εχει τη μεγαλυτερη αξια απ' ολα!!!σε χρειαζομουνα γιατι σε αγαπουσα!!!!μα εσυ φαινεται δεν το καταλαβες ποτε αυτο!...ειναι λες και ημουν το παιχνιδι σου...ημουν για σενα ενα τηλεκατευθυνομενο αμαξακι που το πηγαινες οπου ηθελες εσυ...αλλα αυτο δεν προκειται να ξαναγινει...εισαι απαισιος χαρακτηρας, κανεις ο,τι θελησεις χωρις να σκεφτεις συνεπειες και τους αλλους ανθρωπους γυρω σου!!!δεν αξιζει ουτε να σε φτυσω...λυπαμαι πολυ γι' αυτο...ειλικρινα.....