Μήνυμα στις 11/2/2017 στις 22:42 @Θ. Κλημεντίνη
Γεια σας! Ειμαι 18 ετων και είμαι σε σχεση με ένα παιδι 19 ετων.Ειμαστε μαζι 7 μηνες.Απο την πρωτη στιγμη η σχεση μας δεν ηταν καθολου ευκολη με την εννοια ότι ειμαστε σαν δυο ατομα που ειμαστε από αλλους πλανητες. Αυτό που με προβλιματιζει είναι η σταση του όταν δεν είμαι κοντα του.Μενουμε και οι δυο στο εξωτερικο και η αποσταση μας είναι 2 ωρεσ σχεδόν αλλα λογω της σχολης μου παω καθημειρινα εκει που μενει. Το πρόβλημα είναι αν δλδ θα μπορουσε να χαρακτηριστεί ως πρόβλημα είναι ότι η σταση του είναι μετρια εως και αδιαφορη όταν είμαι μακρια του. Για να γινω πιο σαφης όταν είναι σαββατοκυριακο παντα καθομαι σπιτι και δεν τον επισκέπτομαι. Μεσα σε αυτεσ τις δυο μερες υπαρχουν στιγμες που μπορει να μιλαμε αρκετα αλλα τις περισσοτερες φορες τα μηνηματα και τα τηεφωνιματα σε αυτές τι μερες είναι μετρημένα στα δαχτυλα δλδ ένα καλημέρα τι κανεις ένα τηλεφωνο η όχι στην διαρκεια της μερας για κανετα 15λεπτο και ένα μηνημα το βραδυ καληνύχτα σαγαπω. Όταν είμαι κοντα του είναι αλλιωσ τα πραγματα ειμαστε πολύ πιο κοντα. Και ένα άλλο πραγμα είναι ότι δεν μου εχει ανοιχτει σχεδόν καθολου σαν ατομο. Ότι γνωρίζω είναι από την μητερα του επειδή εχουμε καλες σχεσεις και ειμαστε σαν φιλες. Αισθάνομαι πολλες φορεσ σαν δεδομενη και δεν ξερω τι να κανω η τι σταση να κρατησω γιατι του εχω δειξει παρα πολύ ποσο τον νοιαζομαι και ποσο του εχω αδυναμια μπορει να φταει και αυτό. Απλα σαν ατομο είμαι πολύ χημα και ότι με πειραζει του το λεω με την μια και μερικεσ φορεσ η αληθεια ποναει. Για να είμαι ειλικρηνης με το παραμικρο λαθος και με την παραμικρη παρεληψη του φωνάζω πολύ και αρχιζω μετα και το φτανω στα ακρα. Απλα μερικες φορες αισθάνομαι σαν μαλακας που κανω τοσα για αυτόν και αυτος κανει λειγοτερα από εμενα. Ξερω πολύ εγωιστικο αυτό. Εχουμε κανει συζητήσεις σε όλα αυτά που ειπα πιο πανω αλλα παντα καταληγουμε να τσακωνόμαστε η να αρχιζει να αλλαζει η συμπερυφορα του για κανεναν μηνα και μετα τα ιδια. Τι μπορω να κανω και τι σταση να κρατησω σε ολο αυτό.... Απλα θελω και μια 3 γνωμη γιατι από ολους που εχω ακουσει μου λενε φτηστον και εσυ η συμπερυφερσου σαν και εκεινον κτλπ η ακομα και να χωρισουμε πραγμα που δεν το θελω καθολου. Και αυτό που με τσατιζει είναι ότι είναι ενεργοσ στα κοινωνικα δυκτια αλλα για μενα εχει συγκεκριμενο χρονο. Αν όμως δεν ηθελε να είναι μαζι μου δεν θα το τελειωνε απλα ετσι δεν είναι... Οποιαδήποτε βοηθεια γνωμη θα μου φανει πολύ χρησιμη γιατι από τον εγωισμο μου και από όλα αυτά που αισθάνομαι για εκεινον δεν σκέφτομαι καθαρα.... και συνεχεια μου χαλαει η ψυχολογια και είμαι συνεχεια σε ένα διλλημα. Ευχαριστω προκαταβολικα.
Πήγαινε στο θέμα: Διλληματικη κατασταση. |