Κατάθλιψη

Φιλος,η σεροτονινη προσλαμβανεται ακομα και με την σοκολατα.Ο λογος που ειναι κανεις θλιμμενος δεν ειναι η ελλειψη σεροτονινης.Ειναι απλα ενα αρνητικο συναισθημα.

Το να εχεις καταθλιψη,σημαινει πως επι χρονια οοκληρα δεν θα παραγεις αρκετη σεροτονινη,με αποτελεσμα να μην μπορεις να χαρεις τιποτα στην ζωη σου,ακομα και αν σου συμβαινουν καλα πραγματα.

Το να εισαι θλιμμενος,σημαινει πως απλα κατι εγινε και δεν εισαι καλα.Σε λιγο καιρο,θα εισαι και παλι χαρουμενος.

Τα αντικαταθλιτπικα ειναι δηλητηρια και επιμενω σε αυτο,γιατι για να περασουν στον εγκεφαλο χρειαζονται καποιες αλυσιδωτες αντιδρασεις,οι οποιες εχουν ενα σωρο παρενεργεις.Επισης,η αποτελεσματικοτητα τους ειναι πολυ χαμηλη,γιατι συνεχως βγαινυον ερευνες που αποδυκνυονυ πως τελικα συντυρουν μια ψυχασθενεια με προσωρινα αισθηματα ανακουφισης αντι να την εξαλειφουν.

Σε παρακαλω μην αντιγραφεις οτι googlαρεις,και κυριως μην το παιζεις γνωστης σε σοβαρα πραγματα με τα οποια δεν εχεις ασχοληθει,γιατι μπορει να σε ακουσει και πειστει πως ειναι καταλιπτικια και χρειαζεται φαρμακα.Σαν να λεμε με ποναει το δαχτυλο,ας το βαλω σε γυψο.Και αν μετα αδυναμωσει ο μυς,δε γαμ1εται,τουλαχιστον σταματησε να ποναει.

Και τονιζω οτι:

Η καταθλιψη ειναι κατι ακομα πιο βαρυ απο αυτο που περιγραφεις.Οταν ειχα ερωτευτει πρωτη φορα,ενιωθα θλιμμενος για πανω απο χρονο.Ομως,ειχα μερικα πολυ ωραια κενα,απο το σαββατο που εβλεπα τους φιλους μου κλπ κλπ,που ενιωθα χαρουμενος και ευτχισμενος.Οοτε την σκεφτομουν ομως,επεφτε.Αυτο ειναι απλα μια θλιψη,μια ανοιχτη πληγη.Αν επαιρνα ψυχοφαρμακα τοτε,βεβαιως θα ειχα εξαλειψει τα συμπτωματα οσο χαπακωνομουνα.Οταν σταματαγα ομως,η πληγη θα ηταν το ιδιο ανοιχτη.

Δυστυχως,τα ψυχοφαρμακα δεν συγκρινονται με τις αντιβιωσεις,τα ψυχοφαρμακα συγκρινονται με τα Hansaplast που παιρνουμε απο το super market και τα βαζουμε σε καθε κοψιμο.

Για να μην νομιζεις οτι στο παιζω ξερολας,θα στο τεκμηριωσω(λιγο συντομα)

Αφηνω την διαδρομη που χρειαζεται το φαρμακο για να φτασει στον εγκεφαλο,θεωροντας οτι "αξιζουν οι συνεπειες",και παω στο ψητο.Αυτο που κανει το χαπι,ειναι να σταματαει την αποδεσμευση της σεροτονινης,με αποτελεσμα να συσσωρευονται ποσοτητες,που με μεγαλη χρηση των χαπιων θα γινουν μεγαλες.Ετσι,μετα τους 2-3 μηνες,ο "ασθενης" θα νιωθει χαρουμενος και παλι,πλην ομως οτι η πληγη,η νευρωση που δημιουργηθηκε απο το γεγονος που τον εκανε να πεσει σε καταθλιψη,θα παραμενει εκει,αλυτη.Τελικα,οταν σταματησει την χρηση των χαπιων,ολη αυτη η σεροτονινη που ειχε μαζευτει στους υποδοχεις,θα φυγει,και θα ερθει ο εγκεφαλος και παλι στα φυσιολογικα του σταδια(φυσιολογικα για εκεινη την περιοδο παντα)με την πληγη που ειχε πριν ανοιχτη.

Αποτελεσμα?Μηδεν.Η λυση η επεξεργασια ολης αυτης η καταστασης με λογικο τροπο.Αν αυτο δεν γινεται,το επομενο βημα ειναι η αναζητηση βοηθειας απο ειδικο.Ο ειδικος κανει τον ασθενη να αντιμετωπισει την νευρωση,και αν ειναι βαριας μορφης παραλληλα θα του δωσει αντικαταθλιπτικα για να αντεξει την επαφη του με αυτο.Οταν αντιμετωπιστει η νευρωση,κοβουν και τα αντικαταθλιπτικα.Οι ασθενεις μετα λενε οτι "εγιναν καλα χαρη στα αντικαταθλιπτικα",και ετσι εχει βγει αυτη η λαθος φημη.

Βεβαια,εγιναν πολλα πειραματα που οι γιατροι διαν placebo(αντι για αντικαταθλπτικα,χαπια που εχουν κατι ασχετο,πχ ζαχαρη),κα οταν ο ασθενης γινεται καλυτερα,του λεει ο γιατρος πως "ποτε δεν πηρες αντικαταθλιπτικα" και αυτος τρελαινεται απο την χαρα του! :P

Τελως παντων,νομιζω πως ηδη σου απαντησα.Αποτελεσμα σε εσενα ειχαν οι συνεδριες και οχι τα χαπια.Και κυβους ζαχαρης να σου δινανε,λεγοντας σου πως ειναι αντικαταθλιπτικα,θα ειχε το ιδιο αποτελεσμα (αυθυποβολη)

Το παραδειγμα με εμενα το εφερα για την κοπελια που εφτιαξε το θεμα,που της προτεινατε να παρει αντικαταθλιπτικα,ενω αυτο δεν ειναι αστειο πραγμα.

Κατα τ'αλα,θελω να πιστευω ως το ληξαμε.