οικογενειακα προβληματα
Σελ. 1
Μήνυμα #108476 από ponos psuxhs στις 31 Αυγούστου 2012, 8:56μμ
 |
καλησπερα σας...ειμαι φοιτητρια 20 ετων και αντιμετωπιζω οικογενειακα/ψυχολογικα προβληματα...(οπως το παρει κανεις)...περναω δυσκολες μερες αυτο το διαστημα καθως η γιαγια μου ειναι ετοιμοθανατη  και εμεις μενουμε με τον πατερα μου(εγω και ο αδερφος μου)αφου η μητερα μου μενει με τους συγγενεις για να την προσεχουν μηπως και αλλαξει κατι προς το καλυτερο(κατι που το ευχομαι πολυ)...για να μην τα πολυλογω,το πρωτο βραδυ που μειναμε μαζι του,επειδη αργισαμε 20 λεπτα να επιστρεψουμε σπιτι και πηρε τηλ ο θειος μου να ρωτησει αν φτασαμε(περιπου 1 η ωρα το ξημερωμα)σηκωθηκε αφου ειχε ξαπλωσει και αρχισε να περνει βολτα τα μαγαζια της περιοχης(που ειναι πολυ ησυχη)και να μας ψαχνει....οταν επεστρεψε και μας βρηκε μεσα,μπαινει με ταχυτητα και κατευθυνετε προς το μερος μου,με εβριζε με πολυ ασχημα λογια και προσπαθησα να του εξηγησω οτι δεν ηταν σωστο αυτο που εκανε να μας ψαχνει στα μαγαζια πριν βεβαιωθει,μιλησα με ηρεμο τροπο(μου ειχε κανει μια κληση που ειδα μολις εφτασα σπιτι)...μολις του το ειπα αυτο(οτι και καλα μας ρεζιλευει μεγαλα παιδια να μας ψαχνει)ερχεται κοντα μου και αρχισε να μου λεει οτι θα με χτυπισει τωρα πρωτη φορα,θα μου δωσει μια να με σκοτωσει κλπ,λιγο ηθελε να με χαστουκισει και να με γδαρει ζωντανη με τα νυχια του....πραγματικα αυτος ο ανθρωπος εχει ριξει εμενα κ ολη την οικογενεια σε μια μαυρη κολαση τοσα χρονια...παντα θελει καποιον να μαλωνει,εξαγριωνεται πολυ ευκολα,εχει πιθανως ψυχολογικα εφοσον μεγαλωσε χωρις οικογενεια,ενω αντιθετα τωρα γυριζει και κοιταζει τη μανα του,αντιδρα,ξεσηκωνει τη γειτονια και θελει σε ολους τους ξενους απεξω να φαινεται κυριος και οικογενειαρχης,να μην χαλαει την εικονα του ενω μεσα στο σπιτι του ειναι ενα τερας......τον συναντω και χαλιεμαι απιστευτα αλλα ολοι μου λενε να μην μιλαω επειδη πληρωνει τις σπουδες μου...εκεινη την ημερα πηγε πρωτη φορα να με χτυπησει,επειδη το ποτηρι εχει ξεχειλισε δεν κρατηθηκα αλλο του ειπα ''τολμησε να με αγγιξεις και αν με ξαναδεις εδω μεσα γραψε μου'' ισως παιδια να ηταν λαθος μου αλλα δεν αντεξα αλλο...ειμαι διαρκως το μαυρο προβατο της οικογενειας....οι γονεις μου εχουν μεταξυ τους τεραστια αποσταση,ξεχωριστο πορτοφολι,ξεχωριστη γνωμη,ξεχωριστο κρεβατι,ξεχωριστα μυστικα,αλλα κουβαλανε τον ιδιο εγωισμο!!!μια ζωη ο πατερας μου στο παραμικρο λαθος-προβλημα μου λεει ιδια η μανα σου και η μανα μου το αντιστροφο.....μονο στον αδερφο μου που ειναι 15 δεν λενε-κανουν τπτ....εμενα απο τα πολυ παιδικα μου χρονια 5-6 μπορει και πιο μικρη,με εχουν καταδικασει να βλεπω καβγαδες με ασχημη μορφη και να ειμαι παντα ο μεσαζωντας,να γυριζει μεθυσμενος και να περνουμε ξενους ανθρωπους να ερθουν νυχτα στο σπιτι μας για να μην μας κανει κακο(αυτοι τον καλμαραν),να αναρωτιεμαι γτ μου συμβαινουν ολα αυτα,να μην μπορω να κοιμηθω,να κλαιω,να σκεφτομαι πολλες φορες να βαλω τελος στη ζωη μου και παντα ξενοι να με σταματουν και να με βοηθουν...δεν ερχονται ουτε μια φορα στη θεση μου....ειναι υπερβολικοι και ανωριμοι...μεχρι τωρα δεν εχω καταφερει να κανω καμια σχεση αξιας ωστε να μπορω να φυγω απο εδω μεσα,μιας που οι σπουδες αργουν και κινδυνευω αν δεν κανω οτι λεει να με σταματησει απο τη σχολη,κλεινομαι στον εαυτο μου,φοβαμαι τον κοσμο,ειμαι καχυποπτη,θεωρω πως ολοι με μισουν,συνεχως κανω πισω να μην ντροπιασω τους γονεις μου και εκεινοι μια ζωη εναντιον μου και ολο παραπονα μαζι μου.....πιστευετε οτι σε καθε τετοια φασαρια ειναι καλο να μην μιλαω και να σκυβω κλαιγοντας ή να φευγω απο το σπιτι με οποιοδηποτε ρισκο?ειμαι σε πολυ τραγικη θεση,εαν φυγει η γιαγια μου που μας εχει μεγαλωσει ή θα καταληξω στο δαφνι/στη φυλακη ή θα αναγκαστω να βαλω ενα τελος στη ζωη μου για να σωθω....εκανα υπομονη τοσα χρονια μα δεν μπορω πια...δεν πανε ουτε σε ειδικο να μιλησουμε,μια ζωη αυτοι εχουν δικιο,και οποιος τουςς πει το αντιθετο τον κανουν εχθρο,νια ζωη κυριοι απεξω και τερατα στο σπιτι τους..η μανα μου ερχεται και λιγο στα νερα μου αλλα τον φοβαται και περνει κατα καποιο τροπο τ μερος του επειδη ειναι γονεις μ κ καλα κ θελουν το καλο μου....ετσι συμπεροιφερονται αυτοι που αγαπανε?σε χτυπανε εκει που πονας? |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #108477 από Vasilis13 στις 31 Αυγούστου 2012, 9:10μμ
  μηνύματα: 305  0 |
και μετα λεω οτι εχω εγω προβληματα...εσυ κοπελα μου εισαι ηρωιδα...δεν θα αντεχα τοσα πολλα πραγματα στο κεφαλι μου,θα ειχα σκασει...να σου πω την αληθεια το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να τους πεις αυτα που εγραψες σε εμας...θα νιωσεις καλυτερα και ισως καταλαβουν εστω στο ελαχιστο πως νιωθεις.Εγω ειχα φυγει μια φορα απο το σπιτι μου σε πριν 5 χρονια στα 11 οταν ο πατερας μου με χτυπησε (χαλαρα να πω την αληθεια) στο μεγουλο και καλα απο πεισμα...με επαιρναν τηλεφωνο και με περακαλουσαν να γυρισω μεχρι που με βρικε ο μπαμπας μου με αγγαλιασε και μου ζητησε 100 φορες συγγνωμη...πρωτη φορα τον εβλεπα ετσι αν και μετα λυπηθηκα γιατι η αληθεια ηταν οτι δεν πονεσα κλπ...τωρα τα δικα σου προβληματα ισως σηκωνουν τετοια συμπεριφορα...να τους τρελανεις λιγο μπας και ερθουν στην θεση σου αλλιως δεν γινεται...καλη τυχη... |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #108489 από tasos41997 στις 31 Αυγούστου 2012, 10:08μμ
 |
Εγω πιστυεω πες αυτα που ειπες και σε μας οπως ειπε και ο φιλος απο πανω. Και ισως αν πηγενες σε εναν ψυχολογο να βοηθαγε την κατασταση . |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #108496 από madness2012 στις 01 Σεπτεμβρίου 2012, 12:30πμ
 |
Γεια σου και από εμένα! Καταρχήν θα ήθελα να ευχηθώ στη γιαγιά σου ό,τι καλύτερο και να βελτιωθεί η κατάστασή της Δεύτερον θα ήθελα να σε συμβουλέψω πως ο θάνατος δεν είναι λύση και πως αν παλέψεις μπροστά σε όλα σου τα προβλήματα υπάρχουν πιθανότητες να κερδίσεις και σίγουρα θα πεις πως τελικά δεν άξιζε να κάνεις τέτοιες σκέψεις,ενώ αν τελικά αποτύχεις θα ξέρεις τουλάχιστον πως έκανες το καλύτερο που μπορείς.Δεν τα λέω αυτά επειδή δεν τραβάω αυτά που εσύ αντιμετοπίζεις όμως είμαι σίγουρος πως ο θάνατος δεν είναι λύση σε κανένα πρόβλημα (μεγάλο ή μικρό ή τεράστιο ή όπως θες). Το να πας σε ψυχολόγο είναι μια καλή αρχή.Εκείνος θα σου δώσει σίγουρα κάποια βοήθεια στο να κάνεις μια νέα αρχή και προπάντων να σε κάνει να μην είσαι τόσο καχύποπτη με τον έξω κόσμο.Είσαι 20 χρονών έχεις κάθε δικαίωμα να ζήσεις να χαίρεσαι, να βγαίνεις με τους φίλους σου,να έχεις φλερτ,και γενικώς να χαμογελάς. Επίσης θα σου πρότεινα να μίλαγες και σε ένα θείο σου ή ξάδερφό σου κοντινό.Ίσως και αυτός βοηθήσει γιατί σε αντίθεση με το ψυχολόγο θα ξέρει περισσότερο τους γονείς σου Ο αδερφός σου τι λέει γι αυτήν την αντιμετόπηση??Είμαστε στην ίδια ηλικία και αν γινόταν κάτι σε βάρος της μεγαλύτερης αδερφής μου (που είναι κι αυτή στην ηλικία σου) όσο κι αν περνούσα μία φάση της εφηβίας θα τη βοηθούσα γιατί εκτος του ό,τι είμαι πολύ αντιδραστικός σε τέτοιες αδικίες είναι αδερφή μου και δεν θα μπρούσα να τη βλέπω έτσι Μην τα παρατάς!Η ζωή σου τώρα αρχίζει :) :) :) |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #108523 από Geiaaaa στις 01 Σεπτεμβρίου 2012, 11:26πμ
 μηνύματα: 291 0 |
1)πηγαινε πες αυτα που μας ειπες στον μπαμπα σ ή στην μαμα σ 2)μην φυγεις απο το σπιτι μεχρι να τελειωσεις τις σπουδες 3)τωρα αρχιζουν τα καλυτερα για σενα ..τα καλυτερα χρονια 4)κανε υπομονη 4 χρονια και μετα φυγε ,αν βγαζεις δικα σ λευτα 5)κανε υπομονη με το θειο .σ πληρωνει το πανεπιστημιο,δεν εχεις αλη λυση ,υπομονη 6)να σκεφτεσε πως σε 2 χρονια θα φυγεις απο αυτη την κατασταση και θα εισαι τελεια 7)βρες αγορι να ξεχνιεσε Υπομονη λιγο καιρο ....ολα θα πανε καλα :) ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ,ΕΙΣΑΙ ΣΤΗΝ ΠΙΟ "ΔΥΝΑΜΙΚΗ" ΗΛΙΚΙΑ...... |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #108589 από ponos psuxhs στις 01 Σεπτεμβρίου 2012, 11:46μμ
|
|
Παιδια σας ευχαριστω πολυ για ολες τις απαντησεις.....αλλα εχω μιλησει απειρες φορες εστω κ με λαθος τροπο,ομως θεωρουν οτι σαν γονεις εχουν παντα δικιο.......σε ψυχολογο δεν εχω την οικονομικη ανεση να παω,δεν θελω να του μιλησω για ολα διοτι ντρεπομαι,ο αδερφος μου συμφωνει αλλα δεν παιρνει μερος,μια εξομολογηση πιστευετε θα βοηθουσε?Δυστυχως η πολυαγαπημενη μου γιαγια εκλεισε τα ματια της και σημερα την κηδεψαμε.....εχω χασει τη γη κατω απο τα ποδια μου.....και καταδικαστηκα και εχασα τον ανθρωπο μου,ολα στην πιο ακαταλληλη στιγμη.....και σου λενε μην κλαις....μπορεις?ερημωσε η φωλια μας παιδια,εχασα τον ανθρωπο που με καταλαβαινε,δεν θα τον ξαναδω,δεν θα μου ξαναδωσει συμβουλες,δεν θα ξανακατσουμε/ξαναγελασουμε μαζι....... γιατι ολα αυτα σ εμενα παιδια???ποιον εχω πειραξει?ποιος με καταρραστηκε? |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #108590 από tasos41997 στις 01 Σεπτεμβρίου 2012, 11:58μμ
|
|
Πφφφ προσπαθησε να μην τα σκεφτεσε στασου γεναια στα ποδια σου .. Και σιγα σιγα ολα θα πανε προς το καλυτερο |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #108594 από madness2012 στις 02 Σεπτεμβρίου 2012, 1:21πμ
|
|
εξομολόγηση σε ποιόν???Σε παπά????Παναγία μου και Χρηστέ μου!Αν εννωείς παπά είμαι εναντίον!Πιστεύω στο Θεό,στην Παναγία και στους Αγίους αλλά οι παπάδες είναι μεγάλα λαμόγια,απατεώνες!!Άσε που είναι παλαιών πατρών και θα σε αρχήσει στα τιμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου και οι γονείς έχουν πάντα δίκιο και όλες τις π@π@ρ!Ε$ |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #108612 από amanda_99 στις 02 Σεπτεμβρίου 2012, 5:37πμ
 |
Γεια σου, Ευχομαι να γινει καλυτερα η γιαγια σου,πρωτα απ'ολα!Σου λεω οτι και εγω κατι παρομοια τραβαω και ειμαι μονη 13 χρονων,σε συμβουλευω να μιλησεις στην κολλητη σου για αυτο που γινεται,εγω αυτο εκανα και ετσι με βοηθησε να το ξεπερασω,καντο αυτο και μετα εκεινη θα σ δωσει καλυτερη συμβουλη για το τι θα κανεις μετα! |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |
Μήνυμα #108614 από ftoumou2 στις 02 Σεπτεμβρίου 2012, 10:41πμ
|
μηνύματα: 16 0 |
άσε τους παπάδες, τους κολλητούς και τα forums. Ή δεν ξέρουν ή πολύ πιθανόν δεν μπορούν να βοηθήσουν και ίσως τα κάνουν και χειρότερα. Ψάξε για δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη από το κράτος (μέσω google). Είσαι φοιτήτρια, μπορεί να έχει το πανεπιστήμιό σου. Ρίξε και μια και σε αυτό. |
| προφίλάλλα...˵quote˶ |