POIHMA_KAVAFIC (L)
Μήνυμα #51966 από SPEL στις 22 Ιανουαρίου 2009, 7:14μμ
 |
Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας σα μια σειρά κεράκια αναμένα -- χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια. Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν, μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων· τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη, κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά. Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των, και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι. Εμπρός κυττάζω τ' αναμμένα μου κεριά. Δεν θέλω να γυρίσω να μη διώ και φρίξω τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει, τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν. Κ. Καβάφης |
| προφίλάλλα... |
0
Μήνυμα #51978 από monaxia_mu_ola στις 23 Ιανουαρίου 2009, 4:12μμ
 |
Οσο μπορείς Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινή ανοησία, ως που vα γίνει σα μιά ξένη φορτική. Κ. Καβάφης Πιστεύω ότι είναι το καλύτερό του... Ή τουλάχιστον, εμένα προσωπικά μ'αγγίζει πιο πολύ από όλα τα άλλα. Ίσως είναι οι καλύτεροι στίχοι που έχω διαβάσει στη ζωή μου. |
| προφίλάλλα... |