Ubuntu Linux - Εξάπτει τις γκόμενες
Μην πτύετε καταγής
Ύψιστος σνομπισμός: «εγώ ναρκωτικά δεν παίρνω».
Πέμπτη, 28 Μαρτίου

IsMiNaKi 15/12/2003 6:58:00 πμ

Πού πάει η αγάπη όταν φεύγει;

ΑγάπεςΚάποτε με ρώτησαν πού πάει η αγάπη όταν φεύγει... "Στον παράδεισο", απάντησα, "κι εμείς στην κόλαση. Είναι πραγματικά λυπηρό τώρα που το σκέφτομαι. Γνωρίζεις κάποιον που μοιάζει να σε κοιτάει στα μάτια, η πλάνη του έρωτα σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτός είναι, ναι, είσαι σίγουρη... Είναι αυτός που κατάφερε να μιλήσει στην ψυχή σου. Το παλικάρι των ονείρων σου, ένας πρίγκηπας σε μια σύγχρονη εποχή κι ας είναι βουτηγμένη στο ψέμα και την υποκρισία.

 

Ή τουλάχιστον, έτσι θέλεις να νομίζεις και ως αποτέλεσμα εναποθέτεις πάνω του με παραδειγματική αφέλεια όλα σου τα όνειρα, τις φιλοδοξίες, όλο το είναι σου. Έχεις προετοιμάσει τον εαυτό σου για να ακολουθήσει μια πορεία για δύο, είσαι έτοιμη να παλέψεις με όλα τα θηρία για χάρη του κι ας είναι αυτός ο πρίγκηπας του παραμυθιού, ποιος είπε ότι οι πριγκίπισσες δεν μπορούν να πολεμήσουν για την αγάπη τους; Και ξαφνικά, συνειδητοποιείς ότι στην πορεία που χάραξε ο έρωτάς σου περπατάς μονάχη και πως σε τούτη τη μάχη που διάλεξες να δώσεις, ο καλός σου πρίγκηπας τράπηκε σε φυγή.


Με φωνή τρεμάμενη, τώρα πια μονολογείς πως δεν είναι δυνατό να έχει φύγει, τον διακρίνεις μέσα στα κομμάτια της ζωής σου, τον βλέπεις, υπάρχει ακόμα! Και ποιος σου είπε ότι δεν υπάρχει; Τη μάχη εγκατέλειψε, όχι εσένα... Αν και καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό, σφίγγεις τα χείλη και λες πως δεν πειράζει, έχεις ακόμα το κουράγιο να ματώνεις, να υπομένεις την απουσία του σ' εκείνη τη θέση που έπρεπε να έχει πάρει δίπλα σου από καιρό, δε σε πειράζει που η ασπίδα του δε σε προστατεύει, δε σε νοιάζει που το σπαθί σου δε μπορεί να τα βγάλει πέρα με όλους. Και έτσι συνεχίζεις γιατί δε θέλεις, δε μπορείς να το παραδεχτείς πως... έκανες λάθος, πλανεύτηκες... Ο φτερωτός θεός που όλοι τον παρουσιάζουν αθώο και χαριτωμένο σε ξεγέλασε, μικρή. Τι θα κάνεις τώρα λοιπόν που βλέπεις την αλήθεια; Μπορείς να εξακολουθείς να κλείνεις τα μάτια μόλις την αντικρίζεις; Μπορείς να λες πως δεν πειράζει; Απάντησε, μπορείς να την δεχτείς;! Ποιος μπορεί; Κανείς. Όλα έχουν τα όριά τους και τα δικά σου τα παραβίαζες κάθε φορά που το έπαιζες αδιάφορη, κάθε φορά που έπνιγες το ενδιαφέρον και την αγάπη μέσα σου γιατί σε κατηγορούσαν υπερβολική, κάθε φορά που τα έβαζες με τον εαυτό σου και όταν τον κοιτούσες στον καθρέφτη δεν έβλεπες τίποτα. Τα περιθώριά σου εξαντλήθηκαν όταν για να κερδίσεις εκείνον άρχισες να χάνεις εσένα... Και δεν έχεις πια άλλη επιλογή.


Πού πήγε λοιπόν όλη αυτή η αγάπη; Τα γέλια, τα όνειρα, οι υποσχέσεις... Πόσα όνειρα στάζει τώρα η αγάπη στα μάτια σου; Πώς γίνεται οι ίδιοι άνθρωποι που διψούν απεγνωσμένα για μια σταγόνα αγάπης, μόλις τους προσφέρεις τον ωκεανό να τον απαρνιούνται; Και όταν δε, κάνεις πέτρα την καρδιά και αποφασίζεις να τον πάρεις πίσω να ωρύονται ζητώντας σου να τους τον επιστρέψεις; Πόσο εγωιστικό Θεέ μου... Κι όμως, η αγάπη δεν είναι εγωίστρια, δε ζηλεύει, δεν εκδικείται...


Μέσα στις τόσες σκέψεις σου -πόσες φορές σε κατηγόρησε γι' αυτές- που πάντα νοιαζόσουν και ήθελες να τις μοιραστείς μαζί του, κάνεις και μια ακόμα: πως τελικά σου αρέσει αυτό που είσαι. Σου αρέσει να τρελαίνεσαι και να δίνεσαι για εκείνους που αγαπάς, ξέρεις πως έχεις πολλά να δώσεις. Είναι ωραίο να είσαι ο εαυτός σου κι ας φταις περισσότερο απ' όλους που αφήνεις να σε πληγώνουν. Σου αρέσει να λες πολλά, να είσαι εξηγημένη, δεν αντέχεις να υποκρίνεσαι. Δεν θα χαθείς γιατί το ξέχασε, γιατί ξέχασε εσένα και τα χρόνια σας. Την αθώα αγάπη σας. Απλά θα φροντίσεις να μην επαναλάβεις ποτέ ξανά τα ίδια λάθη. Δεν είναι λάθος όμως η αγάπη. Δεν χαθείς κι ας σ' άφησε να χαθείς με την αδιαφορία του. Κάλλιο γαϊδουρογύρευε παρά γαϊδουρόδενε όσων αφορά στον έρωτα, μεγάλο δίδαγμα αυτό. Το μεγαλύτερο παράπονό σου, ποτέ του δεν σου στάθηκε. Τον αφήνεις λοιπόν με αυτούς που η ζωή του κληροδότησε φίλους και αγαπημένους. Η μόνη που φεύγει είσαι εσύ που υποτίθεται πως ήσουν η αγαπημένη. Του είχες πει πως μέχρι να μην μπορείς να σε αντέξεις, θα προσπαθείς να σε αντέχεις... και μετά θα έφευγες. Δεν το κατάλαβε παρά μόνο όταν σε έβλεπε να απομακρύνεσαι και έκλαιγε με αναφιλητά όταν εσύ του έλεγες: "Θυμήσου μόνο πως εγώ δεν ήθελα ανταλλάγματα για να είμαι μαζί σου, θυμήσου όταν σε εγκαταλείψουν όλοι αυτοί που έβαλες πάνω από εμένα καθώς με θεωρούσες δεδομένη, πως εγώ δεν σε εγκατέλειψα... Εσύ το έκανες. Και μην ξεχάσεις πως σε χρειαζόμουν γιατί σ' αγαπούσα, δε σ' αγαπούσα γιατί σε χρειαζόμουν..."


Αγαπημένη... Λέξη που πρέπει να προφέρεται με λατρεία, μοιάζει να ηχεί πικρή και ξένη στα αυτιά σου... Χαμογελάς γιατί τον έζησες αυτόν τον ρόλο, σε λάτρεψε κι ας μην κράτησε πολύ. Ήταν εκείνες οι πρώτες στιγμές που πάσχιζε να κερδίσει μια θέση στην καρδιά σου κι όταν εσύ, όντας καλόκαρδη, αντί για ένα κομμάτι της του την έδωσες όλη... Εκείνος την πέταξε, γιατί του ήτανε πολλή. Του την εμπιστεύτηκες, όμως τα χέρια του έτρεμαν και η καρδιά σου, εύθραυστη σα νά 'ταν από κρύσταλλο. Παρόλα αυτά έτσι θέλεις να τον θυμάσαι για να μην τον μισήσεις που τον τύφλωσε η υπεροψία του. Σαν το αγόρι που πριν από λίγα χρόνια θέλησε πολύ να γίνει μέρος της ζωής σου, πάλεψε, δάκρυσε γι' αυτό και στο τέλος το κατάφερε.


Αν και ως εδώ έχεις ήδη κατηγορηθεί μελό, πολύ μελό, συνεχίζεις να καταθέτεις κομμάτια της ψυχής σου με αυτά τα τελευταία λόγια: "Δε μπορώ να στρέψω το σπαθί μου εναντίον σου, καθώς για σένα τα έκανα όλα. Ανιδιοτελής η αγάπη μου, μάρτυράς μου η ίδια η ζωή. Θα κάνω λοιπόν κάτι που έχω επαναλάβει πολλές φορές. Θα το στρέψω προς το στήθος μου, εκεί, στο μέρος της καρδιάς. Μονάχα που αυτή η φορά θα είναι η στερνή. Αυτή τη φορά θα με τελειώσω και όταν η αγάπη μου περάσει τις πύλες του παραδείσου, εγώ στην κόλαση της μοναξιάς θα θυμάμαι μέσα στα σκοτάδια πως ακόμα και αυτά τα τελευταία μου λόγια τα κορόιδευες μικρέ μου πρίγκιπα... Στα ίδια σκοτάδια θα πλημμυρίζω αίματα παλεύοντας να θυμηθώ έστω και για λίγο το χρώμα των ματιών σου όταν έκλαψες κάποτε για μένα... Αντίο."

Μαθήματα Rohala Art

Σχόλια:

#1~aris @ 15/12/2003 - 07:59
Παλιά, στις γιορτές και τα πάρτυ της "υψηλής" κοινωνίας συνήθως φώναζαν ορχήστρες και συνήθως αυτοί ήταν οι πιο άξιοι εκεί μέσα, μια και ήταν οι μόνοι που παρήγαγαν έργο με την τέχνη τους. Παρ' όλα αυτά, τις πιο πολλές γκόμενες τις κουτούπωνε το κακομαθημένο και αναίσθητο πλουσιόπαιδο. Everything is location... location... location... (Mel Brooks)
#2~Aribeth @ 15/12/2003 - 09:17
Άσχημο πράγμα η απώλεια όταν πρόκειται γι ανθρώπους που έχουν συμβάλλει θετικά στη ζωή μας, γιατί τα πράγματα είναι έτσι πλέον που δεν έχουμε την πολυτέλεια να συναντήσουμε τέτοια άτομα έυκολα, και όταν τα βρούμε, θα είμαστε τυχεροί και προνομιούχοι να τα έχουμε κοντά μας.
#3~Estarian @ 15/12/2003 - 11:51
Οσο και να χτυπιόμαστε και να τσουρομαδιόμαστε,να ξενυχτάμε,να πίνουμε,να καπνίζουμε,να αδυνατίζουμε και να αυτοκαταστρεφόμαστε,κάποια στιγμή προχωράμε μπροστά είτε το θέλουμε είτε όχι..Οι παλιές αγάπες πάνε σε μια γωνίτσα της μνήμης μας,και γίνονται φαντάσματα τα οποία θυμόμαστε στις πολύ δύσκολες στιγμές κυρίως..Αλλά αυτό είναι,φαντάσματα,ίσκιοι..
#4~konosk @ 15/12/2003 - 17:42
Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
#5~LION_KING @ 16/12/2003 - 01:52
To θέμα είναι εμείς που πάμε όταν φεύγουμε από την αγάπη. Η αγάπη είναι παντού, δεν φεύγει! Εμείς φεύγουμε απο την αγάπη. Κι αν στρέψεις το ξίφος στο μέρος της καρδιάς σου σκοτώνωντας τον ίδιο σου τον εαυτό, τότε πως μπορείς να μιλάς για αγάπη? Αν σκοτώνεις τον εαυτό σου, που θα είναι μαζί σου για μια ζωή, σημαίνει δεν τον αγαπάς, άρα πως μπορείς να αγαπάς τους άλλους; Αγαπώ σημαίνει, αφήνω κάποιον ελεύθερο. Αν γυρίσει είναι δικός μου, αν δεν γυρίσει δεν ήτανε ποτέ! Αγάπα τον εαυτό σου , για να μπορείς να αγαπάς και τους άλλους
#6~IsMiNaKi @ 16/12/2003 - 10:55
Η αγνή και αληθινή αγάπη είναι για μένα να αγαπάς κάποιον πιο πολύ από τον εαυτό σου,με ανιδιοτέλεια,χωρίς εγωισμό.Και υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες αφήνεις τον άλλο ελεύθερο,του δείχνεις την διέξοδο και δεν θέλει να φύγει ή ακόμα και αν το κάνει,πάντα γυρνάει.
#7~Fyrentenimarr @ 16/12/2003 - 14:48

Δυστυχως ο ερωτας ειναι οντως σαν την σεληνη ... οταν δεν γεμιζει, αδειαζει ... :-(
Υ.Γ.
Το κειμενο που εγραψες ισχυει και αναποδα ... δεν ειμαστε παντα εμεις που φευγουμε ...
#8~IsMiNaKi @ 16/12/2003 - 17:51
Το συγκεκριμένο κείμενο μιλάει για μια κοπέλα που φεύγει επειδή δεν αντέχει να κάνει όνειρα για δύο όταν βλέπει πως περπατάει μονάχη,άσχετα με το πόσο αγαπάει και την αγαπάει το παλικάρι της.Και σίγουρα πάντα ισχύει και το αντίστροφο για το άλλο φύλλο,αμέσως να παρεξηγηθείτε:)
#9~Fyrentenimarr @ 16/12/2003 - 19:45
xexexe Δεν παρεξηγω ... επισημαινω ... :-)
#10~IsMiNaKi @ 17/12/2003 - 11:43
Και καλά κάνεις Fyrentenimarr :)
#11~PC-MAN @ 17/12/2003 - 17:36
na sas mperdepso ligo? 8a mporouse pote h agaph na einai apolyth kai makroxronia?
apanthsh? oxi.. tpt den einai teleio.. kai an to teleio to blepoume.. einai spanio.. kai prepei na eimaste poly tyxeroi gia na bre8oume se mia katastash tetoia.. ostoso an bre8oume.. prepei na eimaste etoimoi gia OLA kai oxi mono gia auta pou blepoume kai apolambanoume.. elpizo na katalabate
#12~Fyrentenimarr @ 17/12/2003 - 18:49
1ο)Το καλυτερο βλεπουμε και θαυμαζουμε αλλα οταν ερχεται η σειρα μας το χειροτερο πραττουμε φιλε ... :-(
/
2ο) Οταν μια σχεση δεν ειναι δικια σου και την βλεπεις απ'εξω πολλα σου φαινονται ωραια ... πανε απο μεσα να δεις την γλυκα ...
/
οσα ξερει ο νοικοκυρης λενε ...
#13~KINEZOS @ 18/12/2003 - 00:24
κι αναρωτιέμαι πάλι..
οι προσευχές μου που πάνε..
κι άν έχουν γίνει πουλιά
προς τα που πετάνε..?
τα πιο ωραία στην ζωή,χάνονται..
οι άνθρωποι,τα σύννεφα,το μελάνι στα ποιήματα
stereo nova
#14~^scary^ @ 18/12/2003 - 12:46
i agapi einai asximo pragma otan se pligosoun to xo zisei den tros den koimase xenixtas pineis kai alles polles malakies... pisteyo pos i agapi pou kratise ligo ponaei perissotero apo mia alli makroxronia agapi...stin makroxronia agapi kapia stigmi tha xeneroseis kai den tha katalabes pos stamatises na agapas etsi meta feygeis kai apla thimase oti kapote agapises ekeinon ton tipo......
#15~IsMiNaKi @ 18/12/2003 - 15:59
Συμφωνώ μαζί σου ^scary^ στο ότι η αγάπη γίνεται άσχημη όταν σε πληγώσουν,δεν συμφωνώ όμως στο ότι πονάει΄λιγότερο η απώλεια της μακροχρόνιας αγάπης.Μάλλον πονάει πολύ περισσότερο από κάποιες εφήμερες,περαστικές.Η πληγή γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη όταν θυμάσαι όλες εκείνες τις στιγμές και το κενό που αφήνει πίσω της είναι τεράστιο.Και το σημαντικότερο,όταν η αγάπη είναι αληθινή...δεν μπορεί ποτέ να σε ξενερώσει.Πρέπει να το ζήσεις για να το καταλάβεις,μόνο έτσι θα διαπιστώσεις ότι βρήκες την πραγματική...
#16~Christo @ 23/12/2003 - 10:17
"...Για την ασκητική της αγάπης ξέρουν τόσο λίγα. Πιστεύουν ακόμα πως τους χρωστούν, πως μπορούν να την απαιτήσουν, ακόμα και να την επιβάλουν. Να εξοργίζονται όταν δεν τους αγαπούν. Όταν δεν τους έχουν για το κέντρο του σύμπαντος κόσμου. Όταν δεν παραπατούν για χάρη τους οτιδήποτε και οποιονδήποτε και ανά πάσα στιγμή. Πιστεύουν πως δικαιούνται την ψυχή του άλλου. Μπορούν να γίνονται μπαρούτι και να εκδικούνται γι’ αυτά. Λένε ακόμα αγάπη τον έρωτα, λένε έρωτα το «σε θέλω», λένε πόνο τον θυμό, λένε «μου μάτωσες την καρδιά» τον πληγωμένο εγωισμό. Προσπαθούν να γνωριστούν παίζοντας την τυφλόμυγα…"
#17~toria82 @ 23/12/2003 - 11:51
Οι αγάπες δεν χάνονται!φωλιάζουν σε μία γωνιά τις καρδιάς μας.........και όταν επανέρχονται πονάνε...
και τότε αρχίζουν τα δύσκολα.....
#18~toria82 @ 23/12/2003 - 11:59
Κάποτε νόμιζα ότι βρήκα τον πρίγκηπα...έκανα
μεγάλο λάθος.....εκεί που ήταν όλα ρόδινα....
γίναν όλα μία κόλαση...:@ δεν υπάρχουν πρίγκηπες..
τους πάτησε το τρένο.....και γι'αυτό πιο καλή μοναξιά...
#19~argi @ 24/12/2003 - 02:25
κοιτα μεσα σου ...'ανοιξε' την ψυχη σου..περιμενε την ωρα που αυτη θα αρχισει να σου μιλα..οχι τον εγωισμο ,οχι τα ονειρα που εκανες και δεν εγιναν ποτε ,αλλα την ψυχη σου..αφογκρασου την και στο τελος θα την ακουσεις να σου φωναζει 'ειμαι και εγω εδω μην φευγεις και εσυ οπως εφυγε αυτος...'σε χρειαζεται ..βοηθησε την ..τωρα εχεις μονο αυτη....μην της κανεις το ιδιο..σωσε την ...καποτε θα καταλαβεις.....
#20~Moonchild @ 26/12/2003 - 02:07
mia giagia mias filis mou 80kati twra akoma dihghtai thn istorioula pou ezhse me kapoion prin akoma pantreutei ton pappou ths..ton skeftetai akoma kai peftoun dakrua apo ta matia ths... egw omws otan ftasw sthn hlhkia ths den 8elw na exw ki egw mia 8liverh istorioula na dihgoumai... auto omws ti shmainei? ti prepei na kanw? na psa3w na vrw ton an8rwpo pou aggi3e thn kardia mou kai twra vrisketai makria?.. h na arkestw ki egw sto na lew sta 80 mou thn dikia mou istoria megalou erwta gematou uposxeseis kai 8usies pou omws teleiwse ado3a?:(
#21~giatros @ 9/1/2004 - 11:32
ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΡΝΕΤΕ ΚΑΤΑΚΑΡΔΑ,ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ!!(H) ΧΑΛΑΡΑ!
#22~fall @ 25/1/2004 - 01:16
Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΕ ΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΤΗ ΔΕΧΘΕΙ.
#23~GAMIADES @ 27/1/2004 - 09:40
GAMIESTE
#24~mima @ 23/4/2004 - 17:25
oi filodoxies tiflonoun .kalitera na feugeis noris .ponaei ligotero
#25~RATHI @ 5/6/2005 - 18:31
Πόλλα ρίσκαρες και πως να πιστέψεις
#26~canocyclous @ 10/6/2005 - 01:47
Να ρισκάρεις και να πιστέψεις σε δόσεις: η εμπιστοσύνη κερδίζεται.
Όσο για την αγάπη, που φεύγει γίνεται σύννεφο, δεν πεθαίνει.
#27~stiopa @ 14/5/2006 - 15:10
Πεθαίνει και πάει στον παράδεισσο... απλά εμάς μας μένει η ανάμνησή της και μόνο, σε μια γωνιά της ψυχής μας, δεν χάνεται, δεν φεύγει αλλά μένει εκεί καθηλωμένη να μας υπενθυμίζει τα λάθη που κάναμε για να μην υποπέσουμε ξανά στα ίδια.
#28~sofoulini @ 24/1/2010 - 01:30
auto pou exw katalavei egw teleutaia einai oti den xreiazete na xaseis apo konta sou kapoion gia na anarwtithis pou paei h agaph.k auto einai xeirotero.

Για να γράψεις σχόλιο στο άρθρο πρέπει να είσαι μέλος του site και να έχεις κάνει login.