Απατησα το αγορι μου

Έγραψε:(Noir Désir@02 Σεπτεμβρίου 2012)

Μπορεί στη θεωρία να ισχύουν αυτά που λες, ξεχνάς όμως ότι στην πράξη υπεισέρχεται και ο παράγοντας "συναίσθημα". Και τα συναισθήματα υπάρχουν σε οποιαδήποτε ηλικία, ίσως με διαφορετική ποιότητα και ποσότητα, αλλά υπάρχουν. Δεν μπορείς να τα εκμηδενίζεις αρχικά, και να δέχεσαι ότι εμφανίζοντα ως δια μαγείας σε κάποια ορισμένη ηλικία.

Δεν εκμηδενίζω τα συναισθήματα. Τα διαχωρίζω από την ανάγκη δέσμευσης ενός ατόμου. Τα πρώτα υπάρχουν καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου, ενώ η δεύτερη εμφανίζεται αργότερα, όταν υπάρχουν πρακτικές ανάγκες (πχ. παιδιά).

Έγραψε:(Noir Désir@02 Σεπτεμβρίου 2012)

Σύμφωνοι, οι έννοιες "φίλος" και "σεξουαλικός σύντροφος" είναι διαφορετικές και δεν πρέπει να συγχέονται. Και σύμφωνοι, είναι αντιφατικές εξ ορίσμου, γιατί ικανοποιούν διαφορετικές ανάγκες. Αυτό όμως ισχύει όταν εφαρμόζονται μεμονωμένα, σε διαφορετικά πρόσωπα.
Όταν εφαρμοστουν ταυτόχρονα, στο ίδιο πρόσωπο, τότε πολύ απλα συνδυάζονται, γιατί ο ένας όρος καλύπτει τα κενά που αφήνει ο άλλος. Όταν ισχύουν ισότιμα, αλληλοσυμπληρώνονται και δημιουργείται αναπόφευκτα κάποιο είδος δεσμού ανάμεσα στα 2 άτομα. Η σεξουαλική ανάγκη ενισχύεται από την εμπιστοσύνη που παρέχει η έννοια του φίλου και αντίστοιχα, η φιλική σχέση και η οικειότητα εντείνονται από τη στενή επαφή. Ο συνδυασμός αυτός παράγει συναισθήματα διαφορετικά από αυτά που υπάρχουν στις ξεκάθαρες, μεμονωμένες περιπτώσεις "φίλος" και ¨σεξουαλικός σύντροφος". Είναι ένα μίγμα που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις εντελώς τα συστατικά του.

Έχεις δίκιο. Πρέπει όμως να μάθεις να ξεχωρίζεις τα "συστατικά" γιατί αν δεν το κάνεις, όταν έρθει η δύσκολη ώρα (πχ. η ώρα της "απιστίας" ή του χωρισμού), είναι βέβαιο ότι θα πληγωθείς.

Έγραψε:(Noir Désir@02 Σεπτεμβρίου 2012)

Το αν υπάρχει "απιστία" ή όχι, εξαρτάται από την ισορροπία των δύο αυτών παραγόντων. Αν η έννοια του σεξουαλικού συντρόφου είναι εντονότερη από την έννοια του φίλου, τότε η εμπιστοσύνη και ανάγκη να προστατέψεις τον άλλον δεν είναι αρκετά ισχυρές για να σε κρατήσουν. Αν πάλι η έννοια του φίλου είναι εντονότερη απ'αυτή του σεξουαλικού συντρόφου, τότε δεν καλύπτεσαι σεξουαλικά.

Σωστά. Γιατί λοιπόν να είναι κατακριτέα η απιστία στη δεύτερη περίπτωση;

Έγραψε:(Vasilis13@02 Σεπτεμβρίου 2012)

Ναι αρχικα απο την φυση μας ειναι αληθεια οτι ειμαστε πολυγαμικα οντα αλλα επισης ειναι αληθεια οτι τα κοινωνικα προτυμα μας εχουν βαλει καπου στην μεση με σκοπο της ζωης μας τη μονογαμικοτητα(γαμος).Επισης απο την φυση μας "πρεπει" να σκαρφαλωνουμε σε δεντρα και να τρωμε μπανανες αλλα δεν το κανουμε

Συνφωνα με αυτο ο ορος ερωτας καταργειτε στην "μη χρησιμοτητα των δεσμων",στην σημερων ημερα για να λες οτι εισαι ερωτευμενος πρεπει να εχεις δεσμο.Βεβαια υπαρχει και η περιπτωση να μην ειναι τα αισθηματα αμοιβαια οποτε εκει παω πασο.

Εδώ μιλάς θεωρώντας τα κοινωνικά πρότυπα ως αξιωματικά σωστά και δεδομένα. Εγώ δε μιλάω σε αυτή τη βάση.

Έγραψε:(Vasilis13@02 Σεπτεμβρίου 2012)

Προσεξε δεν ειπα οτι υπαρχει αγαπη πολλων ειδων,αλλα μετρηση,απο την αλλη υπαρχουν παρακλαδια της αγαπης που κατα την γνωμη μου ειναι ο Ερωτας που μπορεις να πεις οτι ειναι μεγαλυτερο απο την αγαπη οσο μεγαλη κι αν ειναι αυτη αλλα για περιορισμενο χρονικο διαστημα(ολοι ξερουμε οτι μετα απο 1-2 μηνες 10-20 χρονια ο ερωτας φευγει).Οποτε, απιστια ειναι να προδιδεις τον φιλο σου,την οικογενια σου,τον εραστη σου με οποιον τροπο θεωρει αυτος προδωσια

Είδες λοιπόν ότι δεν μου παρέχεις έναν αντικειμενικό ορισμό της απιστίας και της σχέσης της με την αγάπη, αλλά και παλι το πας στην υποκειμενική άποψη του καθενός. Δεν μπορούμε να εξάγουμε συμπεράσματα σε αυτό το πλαίσιο.

Έγραψε:(M1k3y@02 Σεπτεμβρίου 2012)

Δεν εκμηδενίζω τα συναισθήματα. Τα διαχωρίζω από την ανάγκη δέσμευσης ενός ατόμου. Τα πρώτα υπάρχουν καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου, ενώ η δεύτερη εμφανίζεται αργότερα, όταν υπάρχουν πρακτικές ανάγκες (πχ. παιδιά).

Κάποιοι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να νοιώθουν ότι είναι μοναδικοί για το σύντροφο-εραστή τους. Να μη θέλουν να τον "μοιράζονται". Να νοιώθουν ότι υπάρχει κάτι που τους δένει μεταξύ τους και τους διαφοροποιεί σαν "ομάδα" από τους γύρω τους. Αυτό προκαλέι αυτόματα την ανάγκη για δέσμευση (έστω και προσωρινή) τόσο του συντρόφου τους όσο και των ίδιων.

Έγραψε:(M1k3y@02 Σεπτεμβρίου 2012)

Έχεις δίκιο. Πρέπει όμως να μάθεις να ξεχωρίζεις τα "συστατικά" γιατί αν δεν το κάνεις, όταν έρθει η δύσκολη ώρα (πχ. η ώρα της "απιστίας" ή του χωρισμού), είναι βέβαιο ότι θα πληγωθείς.

Μα από τη στιγμή που αυτά τα 2 συνυπάρχουν, η σεξουαλική επιθυμία και η επιστοσύνη αναμιγνύονται. Δεν διατηρούν αυτούσια την αρχική τους δομή, απλά οι ιδιότητές του κληροδοτούνται στο προϊόν. Είναι σαν να έχεις 2 μπουκάλια με σκόνη και ένα δοχείο. Δεν τα ρίχνεις σφραγισμένα μέσα στο δοχείο. Αδειάζεις το περιεχόμενό τους και ανακατεύεις. Ξέρεις τα συστατικά αυτού που προκύπτει αλλά δεν μπορείς να τα διαχωρίσεις.

Και πες ότι τα καταφέρνεις..θες να μου πεις ότι τότε δεν θα πληγωθείς;

Έγραψε:(M1k3y@02 Σεπτεμβρίου 2012)

Έγραψε:(Noir Désir@02 Σεπτεμβρίου 2012)

Το αν υπάρχει "απιστία" ή όχι, εξαρτάται από την ισορροπία των δύο αυτών παραγόντων. Αν η έννοια του σεξουαλικού συντρόφου είναι εντονότερη από την έννοια του φίλου, τότε η εμπιστοσύνη και ανάγκη να προστατέψεις τον άλλον δεν είναι αρκετά ισχυρές για να σε κρατήσουν. Αν πάλι η έννοια του φίλου είναι εντονότερη απ'αυτή του σεξουαλικού συντρόφου, τότε δεν καλύπτεσαι σεξουαλικά.

Σωστά. Γιατί λοιπόν να είναι κατακριτέα η απιστία στη δεύτερη περίπτωση;.

Η απιστία είναι κατακριτέα κυρίως στη δεύτερη περίπτωση, γιατί από τη στιγμή που είστε ΚΑΙ φίλοι, δεν προδίδεις σώμα, αλλά ψυχή και αισθήματα.