ατακες για να ριχνουμε γκμονες

Δες καμιά ταινία του Γαρδέλη και αυτομάτως θα 'χεις μαζέψει καμιά 50αριά :Ρ

Αυτές που μου 'ρχονται πάντως εμένα τώρα είναι μερικές κλασσικές... όπως:

1. Το Γνωστό με τον Ζαχαροπλάστη, το οποίο έχει δύο εκδοχές. Την κακή, και την καλή.

Καλή εκδοχή:

- Ψιτ κοπελιά, ζαχαροπλάστης είναι ο πατέρας σου;
- Όχι, γιατί ρωτάς;
- Το κατάλαβα επειδή είσαι πάρα πολύ γλυκιά.
(Ενώ από μέσα σου σκέφτεσαι "γιατί να ρωτάω μωρή ηλίθια; να στην πέσω θέλω... έλεος!")

Και η κακή εκδοχή:

- Ψιτ κοπελιά, αγρότης ήταν ο πατέρας σου;
- Ναι !
- Και τι φυτεύει, ζαχαρότευτλα;
- Όχι, μαλακοπίτουρα.
(Εκείνη την ώρα δε σκέφτεσαι τίποτα, απλά την κάνεις με ελαφρά γιατί ο τύπος με τα μπράτσα που έρχεται με τα μαρτίνι, δεν είναι τίποτα τυχαίος)

2. Άλλος γνωστός διάλογος:

(Το παίζεις κουρασμένος, και καλά ότι έτρεχες...)
- Ψιτ, όμορφη, μήπως είδες τη μπάλα;
- Ποια μπάλα;
- Αυτή που έχασα όταν σε είδα.

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΝ δεν ξενερώσει και δε σε διώξει, την έκανες πάλι την τύχη σου.

Τέσπα, άλλη μια φάση μου 'ρχεται, γιατί σήμερα δεν έχω και πολλή έμπνευση είναι η αλήθεια... Και φυσικά, είναι η Gardelis Style, που δεν αποτυγχάνει ποτέ.

Πιάνεις μια κιθάρα (κλασσική κατά προτίμηση, δε χρειάζεται να ξέρεις να παίζεις) και την πλησιάζεις (ακόμα καλύτερα άμα είναι σε παγκάκι, ή κάπου να κάθεται τέλος πάντων) με θλιμμένο ύφος τύπου "αόματος-δώστε-και-σώστε", όμως παράλληλα ένα βλέμμα περίσσιας σιγουριάς ότι ΑΦΟΥ ΣΕ ΣΤΑΜΠΑΡΑ, ΔΕ ΜΟΥ ΤΗ ΓΛΥΤΩΝΕΙΣ, και αφού ακουμπήσεις το δεξί πόδι (ναι, έχει σημασία) πάνω εκεί που κάθεται, ακουμπάς την κιθάρα πάνω και της λες τραγουδιστά (όσο μπορείς τέλος πάντων... δε θέλουμε και κρικ άιτολ) "Με λένε Αλέεεεεεεξη... σε λένε Σοφίιιιιιααα... κρατώ μια κιθάαααααρα... κρατάς μια καρδιάαααα".

Όταν τελειώνεις τον πρώτο "στίχο", στον οποίο το όνομα μπορείς να βάλεις το δικό σου αρκεί να μην είναι του τύπου Ναβουχοδονόσορ ή τίποτα ξερωγώ Τριαντάφυλλος, (στην προκειμένη περίπτωση διατηρείς το όνομα Αλέξης, εξάλλου μπορεί να το εκτιμήσει κιόλας, που ξέρεις, να σε περάσει για τίποτα σινεφίλ και να γουσταρήσει), γρατσανάς και μία χορδή από την κιθάρα να δείξεις ότι ξέρεις και καλά να παίζεις. Στον δεύτερο, πάλι το ίδιο. Αν πάλι δεν ξέρεις το όνομά της, είναι ένας πολύ καλός τρόπος να το μάθεις. Να πως:

-Με λέεεενε Αλέεεεξη... (γρατσάνισμα)
-Σε λένε ...πως σε λένε; (παύση μέχρι να σου πει το όνομα, και επανάληψη) ->

- Με λένε Αλέεεεεξη... (γρατσάνισμα)
- Σε λένε Γιωργάααακη... (γρατσάνισμα)
- Κρατώ μια κιθάαααρα... (γρατσάνισμα)
- Κρατάς μια καρδιάααα... (γρατσάνισμα ΤΡΙΩΝ χορδών, και καλά το σήμα του "τέλους").

Αν δε τη βλέπεις να ψήνεται με αυτό, επανάλαβέ το 2-3 φορές. Αν ακόμα δε τη βλέπεις να ψήνεται, βγάλε το πόδι, γύρνα 180 μοίρες και περπάτα προς την έξοδο τραγουδώντας "Φεύγωωω... τώρα φεύγω...".

Αυτά. Ελπίζω να σε βοήθησα φίλε, άμα θυμηθώ καμιά άλλην ατάκα θα σε πω.
Άρης.

Eγω νομιζω πως δεν ειναι ωραια να λες κατι που φενεται οτι μπορει αν ειναι απο μια ταινια ας πουμε οι γνωστο.Πρεπει να της κανεις εξυπνα κομπλμεντα και ατακες βγαλμενες απο τον ποιοιητη που κρυβουμε ολοι (αλλος πολυ αλλοςλιγο)μεσα μας.Τετιες γνωστες ατακες αμα τις πεις σε ενα συνολο απο κοπελες αναδιαστηματα νομιζω στις μερες μας
θα θεωρηθει απο το 75%πεσιμο για πλακα μερικες ισως τσιμπισουν μερικες απλα θα το απρουν στην πλακα και το 25% θα σου κανει μαλακια.Βεβαια υπαρχουν κοπελες που εκτημουν τετιο τροπο αλλα θεωρω πως ειναι ξεπερασμενο για την εποχη μας.Νομιζω πως περισσοτερα λενε τα ματια λιγοτερο ο διαλογος και η ατακες.Εγω οσες φορες εχω χρησιμοπιησει τετιες ατακε οπως ποιο απλες και κοινες το εχω κανει για πλακα και για να διχθω σε φιλους.Τις ατακες αμα θες να τις πεις πρεπει προτων να σου ερχονται εκηνη την μερα και αν ειναι εξυπνες και πολλες γιατι αμα πεις μονο μια ενω πριν η κοπελα στην εχει πει θα πελαγωσεις και δεν θα ξερεις τι να πεις.Πρεπει να το εχεις για να μπορεις να τις χρησημοποιεις αλιως (θα γινει οτι εγινε στην σειρα με τον μπεζο και τα ζαχαροτευκλα.)
Ενοειτε αν ξερεις κιθαρα ειναι το καλυτερο σε αυτο θα συμφωνησω με τα παραπανω....Γιατι δημιουργει μαι ποιο κλασατη εντυπωση σε μια κοπελα.

Έγραψε:(AggelosTuDromu@08 Αυγούστου 2010)

λολ για πλακα τα λεμε μη νομιζετε οτι θα πω τπτ τετοιο απλα την ατακα που ειπα στην αρχη ειχε πιασει μια φορα :D
ομως δεν λεω να ξαναδοκιμασω γιατι θα με κυνηγανε με τις ντοματες

Το πιο ωραιο ηταν στο εισε το τερι μου.
-Κλευτης ηταν ο πατερα σου γιατι απο την πρωτη στιγμη που σε ειδα....
-Που το ξερεις?Δεν ευτεγε αυτος αυτοι τον εμπλεξαν και τον εκλησαν μεσα.
-Περιμενε δεν ειναι αυτο που νομιζεις.
χαχαχα.Και εφυγε θυμωμενη.

Τσεκαρετε αυτο .

Έγραψε:(Σηπτικό Βόδι@08 Αυγούστου 2010)

1. Το Γνωστό με τον Ζαχαροπλάστη, το οποίο έχει δύο εκδοχές. Την κακή, και την καλή.

Υπαρχει και ακομη χειροτερη εκδοχη: να τη ρωτησεις αν ηταν ζαχαροπλαστης ο πατερας της και να σου απαντησει "οχι, δεν ειναι! Μηπως ειναι ομως ο δικος σου και βγηκες τοσο χαλβας;"

ΥΓ: Εννοειται δεν αναφερομαι προσωπικα σ'εσενα, αφου ουτε καν σε ξερω. Απλως διαβασα στις 'οδηγιες χρησης" οτι εδω τριγυρω δεν υπαρχουν παραξηγησιαρηδες κι ειπα να εκφραζομαι ελευθερα :)