Grie09

Κανεις ρε παιδιά;

Καλησπέρα μέλη του φτου. Κατευθείαν στο θέμα. Κανόνισα με μια κοπελα με την οποία δεν τα έχω απλα κάνουμε κατι να προχωρήσουμε. Παρολα αυτά, υπάρχει ενα πρόβλημα. Ή ίσως να υπαρχει το πρόβλημα αυτό. Πρεπει να έχω φίμωση, αφού το πετσακι πηγαινει παρα πολύ λίγο πίσω.. Αυτό βέβαια έχει ως συνέπεια να μην πλένω το πέος μου. Βοηθηστε αν μπορείτε. Ευχαριστω εκ των προτέρων

Καλησπέρα. Ειμαι 16 χρονων και εδω και ενα χρονο ειμαι ερωτευμενος με μια κοπελα (και δεν ειμαι απ' τους τυπους που ενθουσιαζονται με ενα χωνακι παγωτο :ρ). Το συναισθημα αυτο δεν το χα ξανανοιωσει. Επρεπε να κανω κατι. Την πλησιαζα στο σχολειο, την περιμενα να τελειωσει το φροντιστηριο και την συνοδευα σπιτι της. Μιλαγαμε και ενοιωθα τοσο ομορφα. Αυτες οι χαλαρες βολτες που ποτε δεν θα ξεχασω. Την πρωτη φορά που την περίμενα της προτεινα να φύγουμε μαζί και έδειξε να θέλει με χαρά.. Την επομένη αποφάσισα κατι να δοκιμασω και για αυτό έφυγα λίγο πιο μπροστά και ήθελα να δω αν θα με φώναζε, αυτή έτρεξε για να με προλάβει... 1η μαρτιου... Την περιμενα να τελειωσει το μαθημα. Πηγαμε μαζι προς το σπιτι της. Ομορφο απογευμα, βρηκα το θαρρος να της δωσω τον μαρτη που της εφτιαξα. Αρχικα ντρεπομουν, μα η αντιδραση της εκεινη την στιγμη ηταν οτι πιο ομορφο.. Τα ματια της ελαμπαν. Παντα ηθελα μα ποτε κανεις δε μου εφτιαξε, μου ειπε. Την επομενη μερα με κοιταζε τοσο ομορφα. Μα στο τελος της ημερας πεταξε μια σποντα μια συμμαθητρια μας(fall in love, you are in love, δεν είχα ακούσει καθαρά για να ειμαι ειλικρινής). Απομακρυνθηκε ξαφνικα. Το έβλεπα. Σκέφτηκα να κάνω το ίδιο με την προηγούμενη φορά. Πήγα πιο μπροστά απ αυτή, και αυτή όλο και πιο αργά. Σαν να ήθελε να με αποφύγει. εγω... φοβηθηκα την απορρηψη και απομακρυνθηκα... Και ενα χρονο ακομα την θελω τρελα.. μα φαινεται πιο απομακρη απο περσυ, αν και τελευταια μιλαμε περισσότερο... Αυτο που σκεφτηκα να κανω τωρα ειναι να της ξαναφτιαξω μαρτη, να της πω οτι κατι θέλω και να της το δώσω, και να της πω οτι θυμάμαι ποσο ωραία είχε νοιώσει περσυ και για αυτό ήθελα να της ξαναφτιαξω. Τι λέτε; Ευχαριστω εκ των προτέρων και περιμένω τις απόψεις σας!

Αποδεκτή απάντηση:

Καλησπέρα φιλέ μου, αρχικα έχω να σου πω πως ο έρωτας δεν είναι κατι απλό, δεν ειναι κατι που έρχεται συνέχεια. Ειναι κατι που όταν μπει στη ζωή σου θα αλλάξει τα παντα, θα θες να είσαι συνέχεια μαζί της, να ασχολεισαι συνέχεια μαζί της, να νιώθεις οτι τη θες πως δεν μπορείς να τη βγαλεις απο το μυαλό σου. Οσον αφορα το μήνυμα σου, αυτό που εχω να σου πω εγώ, ειναι να τα βρεις με τον εαυτό σου, και να κατανοησεις τα συναισθήματα σου. Αν νιώθεις κατι πραγματικα... ΠΡΟΧΩΡΑ.. Είσαι πλούσιος και δεν τον ξέρεις

Αφού λοιπον παει η γιορτή του αγίου βαλεντίνου, πως σας φαίνεται η δεύτερη ιδέα; :)

Καλησπερα αγαπητα μελη του φτου. Ειμαι 16 χρονων και εδω και ενα χρονο ειμαι ερωτευμενος με μια κοπελα (και δεν ειμαι απ' τους τυπους που ενθουσιαζονται με ενα χωνακι παγωτο :ρ). Το συναισθημα αυτο δεν το χα ξανανοιωσει. Επρεπε να κανω κατι. Την πλησιαζα στο σχολειο, την περιμενα να τελειωσει το φροντιστηριο και την συνοδευα σπιτι της. Μιλαγαμε και ενοιωθα τοσο ομορφα. Αυτες οι χαλαρες βολτες που ποτε δεν θα ξεχασω... 1η    μαρτιου... Την περιμενα να τελειωσει το μαθημα. Πηγαμε μαζι προς το σπιτι της. Ομορφο απογευμα, βρηκα το θαρρος να της δωσω τον μαρτη που της εφτιαξα. Αρχικα ντρεπομουν, μα η αντιδραση της εκεινη την στιγμη ηταν οτι πιο ομορφο.. Τα ματια της ελαμπαν. Παντα ηθελα μα ποτε κανεις δε μου εφτιαξε, μου ειπε. Την επομενη μερα με κοιταζε τοσο ομορφα. Μα τελος της ημερας πεταξε μια σποντα μια συμμαθητρια μας. Απομακρυνθηκε ξαφνικα. εγω... φοβηθηκα την απορηψη και απομακρυνθηκα... Και ενα χρονο ακομα την θελω τρελα.. μα φαινεται απομακρη... Αυτο που σκεφτηκα να κανω τωρα ειναι να βαλω μεθαυριο, του Αγιου βαλεντίνου, ενα τριαντάφυλλο στην τσάντα της, και σκεφτηκα να της ξαναφτιαξω μαρτη, να της πω οτι κατι τη θέλω και να της το δώσω, και να της πω οτι θυμάμαι ποσο ωραία είχε νοιώσει περσυ και για αυτό ήθελα να της ξαναφτιαξω. Τι λέτε; Ευχαριστω εκ των προτέρων και περιμένω τις απόψεις σας!

Καλησπερα αγαπητα μελη του φτου. Ειμαι 16 χρονων και εδω και ενα χρονο ειμαι ερωτευμενος με μια κοπελα (και δεν ειμαι απ' τους τυπους που ενθουσιαζονται με ενα χωνακι παγωτο :ρ). Το συναισθημα αυτο δεν το χα ξανανοιωσει. Επρεπε να κανω κατι. Την πλησιαζα στο σχολειο, την περιμενα να τελειωσει το φροντιστηριο και την συνοδευα σπιτι της. Μιλαγαμε και ενοιωθα τοσο ομορφα. Αυτες οι χαλαρες βολτες που ποτε δεν θα ξεχασω... 1η μαρτιου... Την περιμενα να τελειωσει το μαθημα. Πηγαμε μαζι προς το σπιτι της. Ομορφο απογευμα, βρηκα το θαρρος να της δωσω τον μαρτη που της εφτιαξα. Αρχικα ντεπομουν, μα η αντιδραση εκεινη την στιγμη ηταν οτι πιο ομορφο.. Τα ματια της ελαμπαν. Παντα ηθελα μα ποτε κανεις δε μου εφτιαξε, μου ειπε. Την επομενη μερα με κοιταζε τοσο ομορφα. Μα στο τελος της ημερας πεταξε μια σποντα μια συμμαθητρια μας. Απομακρυνθηκε ξαφνικα. εγω... φοβηθηκα την απορηψη και απομακρυνθηκα... Και ενα χρονο ακομα την θελω τρελα.. μα φαινεται απομακρη... η κινηση ματ που σκεφτηκα ειναι να της ξαναφτιαξω μαρτη και να τον βαλω κρυφα στην τσαντα της και επειτα αν τον φορεσει, αν με ρωτησει αν το εφτιαξα εγω, θα της πω ναι αλλα ειναι απομακρη και ντρεπομουν να της το δωσω μα θυμαμαι ποσο χαρουμενη ηταν.. πως σας φαινεται η ιδεα.. ευχαριστω εκ των προτερων

Καλησπέρα σε όλους αγαπητά μέλη του φτου:). Αρχικα να σας συστηθω πρόχειρα.. Ειμαι 16 ετών, πηγαίνω 2α λυκείου και ειμαι ερωτευμένος απο πέρυσι με μια κοπέλα. Ας τα παρουμε όμως ολα απ' την αρχή!. Πέρσυ ξεκινησα λυκειο και αυτο σημαινε νεες γνωριμιες, νεοι στοχοι... Ομως εγω Τα περιμενα ολα κανονικα. Κάπου εκεί όμως έπαθα αυτό που δεν πίστευα καλά καλά ότι υπάρχει... Γνώρισα ένα κορίτσι που απλά ξεχώριζε μέσα στο πλήθος... Είχε όλα τα χαρακτηριστικά που εγώ θαυμάζω πάνω σε ένα άτομο...και μια ομορφιά και ειλικρινά, τον πιο όμορφο χαρακτήρα που γνώρισα ποτε μου.Ειναι υπεροχη, πολυ γλυκια και με κατι γκριζοπρασινα ματακια που ομοια τους δεν εχω ξαναδει και η γλύκα τόσο στο πρόσωπο της όσο και στο χαρακτήρα της και την φωνής ειναι καταπληκτική και δεν ειναι δυνατόν να την περιγράψω με τα λογια μου. Μπορουσα να κατσω και να την κοιταζω για ωρες ολοκληρες.. Την ήθελα τόσο πολύ, δεν πήγαινε αλλο.. Το προσπάθησα. Εκανα πράγματα που ποτε ξανά δεν είχα ξανακάνει! Αρχικα προσπάθησα να το ξεκινησω πειραζοντας την λιγάκι κυρίως την ωρα της γυμναστικής και σε κανένα διάλειμμα. Αφού πέρασε λίγος καιρός, αυξησα την προσπάθεια. Της μιλαγα όλο και περισσότερο. Μαρεσε τόσο πολυ, με αυτή τη γλυκύτητα που εβγαζε όταν μιλαγαμε.. Απλα υπέροχη. Ξεκίνησα λοιπον να την περιμένω καμια φορά όταν τελείωνε με το μαθημα και πηγαίναμε προς το σπίτι της (εκεί ειναι και το γυμναστηριο που πάω) και συζητουσαμε συνεχώς. Αυτές τις βόλτες που δεν θα ξεχάσω ποτε.. Όσο πέρναγε ο καιρός ερχομασταν όλο και πιο κοντά(έτσι ένιωθα τουλαχιστον). Μπήκε ο Μάρτιος, ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΦΤΙΑΞΑ ΜΑΡΤΗ.βρήκα το θάρρος να της το Δώσω, η απάντηση της; Παντα ήθελα ενα αλλά ποτε κανεις δν μου έφτιαχνε, συνοδευόμενο με το ομορφότερο χαμόγελο που είχα δει ποτε μου. Την επόμενη μερα στο σχολείο, το είχε φορέσει. Μόλις μπήκα ενιωσα οτι με κοίταξε όπως ποτέ ξανά δεν με είχε κοιτάξει. Τι με σταμάτησε; Δεν έχω καταλάβει ακόμα πως το επέτρεψα αυτό. Μια φιλη της-συμμαθητρια μας φωναξε καθώς σχολαγαμε, κατι που καθαρά δεν άκουσα, ενω στο προηγούμενο διάλειμμα απ αυτό το γεγονός, ήρθε και μ είπε θες κονε με την... Μ......... Απομακρύνθηκε, απομακρυνθηκα. Γιατί; Ένας θεός ξέρει! Και επιστρεφουμε στο τώρα.. Στο τώρα που νόμιζα οτι ολα ανήκουν στο παρελθόν. Μέχρι που μου έστειλε μυνημα( για μαθήματα ηταν παρόλα αυτά μόλις απαντησα μετά ηταν σαν να μην ήθελε να σταματήσουμε αμέσως να μιλάμε). Δεν λέω οτι αυτό Σημαίνει κατι, μα ακόμη και που είδα το μύνημα εγώ ενιωσα χαρουμενος. Ποτε δεν σταμάτησα να την κοιτάζω και να λιωνω, το θέμα ειναι.. Γυρισμα στο παρελθον ή προσπάθεια για αλλαγή. Συγγνώμη για το τεράστιο κείμενο και χίλια ευχαριστω για τον χρονο σας!

Κανείς?

Καλησπέρα μέλη του φτου. Γράφω αυτό το μήνυμα γιατί πραγματικα ειμαι σε μια πολύ δυσκολη θέση. Ζω στην Πάτρα και τα είχα περσυ με μια κοπελα που ειναι απο Αθήνα. Είχα ανέβει Αθήνα λοιπον και είχε έρθει στο σπίτι μου οπου προχωρήσαμε (όχι όμως μέχρι τα προκαταρκτικά). Απλως της εβγαλα το σουτιεν για να ειμαι πιο ξεκάθαρος. Ένιωθα πολλα για αυτή, την ήθελα.. Και πραγματικά εκείνη η βραδιά ηταν μαγική για μένα. Ήθελα να την μοιραστω και το εκανα, την μοιραστηκα με δυο "φιλους" μου. Τα είπα ολα ΟΠΩΣ ΕΓΙΝΑΝ. Μετά η σχέση μας με την κοπελα μου λόγω απόστασης κυρίως, πήρε την κάτω βόλτα. Χωρησαμε, και εξι μηνες ήρθε η κακη στιγμη. Αραζαμε με δυο παιδιά (ο ένας εκ των οποίων ήξερε τι είχε γίνει, καθώς του το είχα πει) και μιλαγαμε για μια κοπελα που είχε πάρει πιπα απ τον γκομενο της. Με ρωτάει ο ένας (όχι αυτός που ήξερε) εσύ με την .................. Έχετε κανει τπτ; του απανταω και απ αυτό. Αυτή τώρα το έχει μάθει. Και το πρόβλημα ειναι πως σκέφτομαι αυτή τη στιγμή και δεν με αναγνωριζω. Δεν κατάλαβα καν πως το εκανα εγώ αυτό... Γνώμες; πως το αντιμετωπιζω;
Ευχαριστωω και συγγνώμη για το μεγαλο κείμενο