Στείλε λεφτά στο ftou.gr
Στην ιστορία δεύτερος ήταν ο Θουκυδίδης, στα έπιπλα μοναδικός είναι ο ΝΤΙΒΑΝΙΔΗΣ.
Τρίτη, 15 Οκτωβρίου

katrin 16/12/2002 9:52:00 μμ

Αόρατο τείχος

Πέρασε πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ίσως και χρόνια, για νά 'ρθει τελικά μια μόνο στιγμή για ν' αρχίσω και πάλι να αναρωτιέμαι για πολλά πράγματα, ερωτήματα βασανιστικά κι αναπάντητα εδώ και χρόνια. Κάποιος με ρώτησε: "γιατί σε νοιάζει τόσο πολύ η γνώμη που έχουν οι άλλοι για σένα;" Θέμα χαρακτήρα απάντησα, αλλά δε με ικανοποίησε ούτε έμενα την ίδια αυτή μου η απάντηση! Μήπως και νοιάζεται κανείς για τη γνώμη που έχω εγώ γι' αυτόν;

 

Είναι στη φύση του ανθρώπου να θέλει να είναι αρεστός και συμπαθής από όλους, αλλά αυτό είναι αδύνατον (λόγια μεγάλων ανδρών). Και τι γίνεται όταν εμείς συμπαθούμε κάποιον αλλά αυτός όχι; Μήπως φταίει το αόρατο τείχος που υψώνουμε ανάμεσα μας; Μήπως εγώ το ανεβάζω αυτό το τείχος; Μήπως τελικά φταίω εγώ για όσους με πληγώνουν; Μήπως το τείχος τους οδηγεί μακριά μου και τελικά πληγώνομαι, από αυτό που εγώ έφτιαξα;

Κανείς δε μπορεί να μας πληγώσει περισσότερο, από τον ίδιο μας τον εαυτό.

 

Παραδέχομαι πως δεν αφήνω τους ανθρώπους να με πλησιάσουν, άμυνα το λέω εγώ αυτό και όχι σνομπισμό, που ίσως (και πολύ σωστά), θα σας ερχόταν στο μυαλό. Και το διευκρινίζω γιατί "κατηγορήθηκα" και για αυτό, που εγώ ονόμασα φόβο και οι άλλοι δεν το είδαν! Αόρατο τείχος… ναι εγώ φταίω, αλλά δεν το κάνω συνειδητά…

 

Θυμάμαι κάποτε που δεν ήμουν έτσι και όλα έμοιαζαν διαφορετικά. Κάτι έγινε, κάτι έφταιξε, κάτι πήγε στραβά όλα αυτά τα χρόνια και να το αποτέλεσμα!

 

Απομόνωση, άνευ λόγου και αιτίας… φλασιές μοναξιάς και σκέψης. Η μοναξιά γίνεται κατάσταση κι η σκέψη χάνεται, γιατί η μοναξιά πονάει κι η σκέψη τρελαίνει.

 

Η μάσκα με το χαμόγελο όμως παραμένει, πιστή στη φιλοδοξία της να είναι συμπαθής σε όλους, να μη δημιουργεί προβλήματα σε κανένα, να τους κάνει όλους να χαμογελούν. Αλλά κουράζεται και χώνεται ακόμα πιο βαθιά στην απομόνωσή της, προσπαθώντας να βρει λίγη ησυχία και γαλήνη. Και τώρα βαριέται και πονάει. Πονάει από αυτό που έφτιαξε, οι άλλοι όμως χαμογελούν και ξεχνούν ποιος τους έκανε να χαμογελούν… φεύγουν, χωρίς καν να κοιτάξουν αν άφησαν τίποτα πίσω τους.

 

Έξω βροχή, μέσα χαλάζι... και πού να ξαποστάσεις;

Μαθήματα Rohala Art

Σχόλια:

#1~thessaloniki @ 17/12/2002 - 01:04
Pare mia omprelitsa kai vges sthn vroxi TWRA AMESWS. Einai poly kalytera na akus kai na thymasai ta logia twn ex8rwn su para tin siwpi twn filwn su.
#2~katrin @ 26/12/2002 - 09:31
...sorry file mou pou 8a se apogohteysw, alla filoi den yparxoun...

Για να γράψεις σχόλιο στο άρθρο πρέπει να είσαι μέλος του site και να έχεις κάνει login.