Σενάριο φραπελιά

Το σενάριο θα μπορούσε να είναι φανταστικό. Βέβαια το φανταστικό από το πραγματικό δεν έχει και τεράστια διαφορά αν σκεφτούμε σε ποια εποχή ζούμε, αλλά ιδιαίτερα σε ποια χώρα. Έτσι, στη χώρα του παράλογου και της ψόφιας ελπίδας, όπου αδίστακτοι τσαρλατάνοι, ευκαιριακοί κομπογιαννίτες, ξεπηδούν συνεχώς δίπλα μας καμουφλαρισμένοι με τη στολή του ψευτοεπιστήμονα, φυσικά όλοι με την συγκατάθεση της αδίστακτης τηλεορασούλας, όλα επιτρέπονται.

Σκηνή 1

Ένα καφενείο κάπου στην Κρήτη, μικρά μαρμάρινα τραπεζάκια, κάμποσες πλαστικές καρέκλες, ένας ξύλινος πάγκος με τα ρακοπότηρα, η χόβολη και τα σιδερόκουτα των καφέδων παπαγάλου, τρία γυάλινα βάζα γλυκό του κουταλιού, δύο μπουκάλια σουμάδα, παραδίπλα ένα μικρό μιξεράκι για τον φραπέ του μοναδικού νεολαίου του χωριού, του Μανολιό, και ακριβός δίπλα από αυτό ένα μεγάλο ολοκαίνουργιο κινέζικο μπλέντερ –μάρκας μέκαψες- δυο ταχυτήτων, για την φραπελιά της γερουσίας, Όλα αυτά συνθέτουν το σκηνικό μας.

Σκηνή 2

Τα τραπεζάκια γεμάτα κόσμο, παππούδες και γιαγιάδες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης βλέπουν την τηλερουφιάνα, και όσοι δεν βλέπουν ακούν τους ειδικούς της ενημέρωσης που σε εθνικό δίκτυο, από τις 6 το πρωί, αναλύουν τις θαυματουργές επιπτώσεις της φραπελιάς. Αναλύσεις επί αναλύσεων, ζωντανές μαρτυρίες των ανθρώπων που σώθηκαν από αυτό το ποτό πιστοποιούν το νέο «θαύμα». Δακρύβρεχτοι «ασθενείς» μας διαβεβαιώνουν ότι με προθήκη νερού «Καματερού» η φραπελιά μας απογειώνει. Η αγωνία έχει φτάσει στο κατακόρυφο!

Σκηνή 3

Αφού έχουνε καταναλώσει 2-3 ποτήρια φραπελιά ο καθένας και το νευρικό σύστημα των παππούδων αρχίζει να τονώνεται, έχουν χτυπήσει βέβαια και ένα καπουστίνο για να πάει κάτω η πικράδα, οι αναμαλλιασμένες γιαγιάδες «ζωντανές» όσο ποτέ άλλοτε παρακολουθούν τα δυναμικά «αγοράκια» του μεσημεριανού life style. Σε γκρο πλάν ένας φθαρμένος ξύλινος τιμοκατάλογος μας πληροφορεί για τα είδη Φραπελιάς που προσφέρονται, αγριοφραπελιά, τσουνατοφραπελιά, λιανοφραπελιά, θρουμποφραπόγαλο, Κορωναιικο φραπόγαλο κ.α ιδιαίτερης παρατήρησης χρειάζονται τα είδη που περιέχουν ολόκληρο το κουκούτσι και η αξία τους είναι ανάλογη του μεγέθους που υπάρχει μέσα.

Ξέχασα να βάλω μουσική, αλλά όπως καταλαβαίνετε αυτή θα είναι πολύ απαλή κάτι σαν... "τα πλοία πεθαίνουν στα λιμάνια".

Σκηνή 4

Με αέρινα πηδηματάκια πολλά γεροντάκια αλλά και μεσήλικες -σε δεύτερο πλάνο- συλλέγουν τα «θαυματουργά» φύλλα από τους βιολογικούς ελαιώνες. Αριστερά στην εικόνα και λίγο πίσω τεράστιες διαφημίσεις αντικαθιστούν τις αμερικάνικες διαφημίσεις με το εθνικό ποτό μας πλέον.

Σκηνή 5

...αλλά και ηρωικό Φινάλε: Έξω από το Μαξίμου συνδικαλιστικές οργανώσεις και μια τεράστια λαοθάλασσα από ασφαλιζόμενους σε Ο.Γ.Α, Τ.Ε.Β.Ε. Τ.Σ.Α απαιτούν τα ασφαλιστικά ταμεία να καλύψουν την αγορά των συσκευασμένων φύλλων ελιάς, από τους βιολογικούς ελαιώνες της Κρήτης, της Μεσσηνίας, της Χαλκιδικής, αλλά και φυσικά απαιτώντας μια μικρή επιδότηση για την αγορά του... κινέζικου μπλέντερ.

Οι πληροφορίες ότι ο Μαμαλάκης ετοιμάζει βιβλίο για συνταγές που πάνε με την φραπελιά θεωρούνται ανακριβείς. Ούτε και αυτή που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν απάντησε ξεκάθαρα όταν ρωτήθηκε αν υπάρχει περίπτωση να μπουν σε διατίμηση τα φύλλα ελιάς είναι αληθής!

Η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα της απελπισίας της απόγνωσης και όλοι οι τσαρλατάνοι βρίσκουν έδαφος για παιχνίδια. Παιχνίδια στην πλάτη των ασθενέστερων, των αδύνατων, αυτών που πασχίζουν για μια σανίδα σωτηρίας, αδιαφορώντας για όλα και ιδιαίτερα τι μας... σερβίρουν. Τα χρηστά ήθη μας σήμερα περνούν μέσα από τη φραπελιά, χθες από το νερό του Καματερού, αύριο ποιος ξέρει, ίσως από τον αέρα τον κοπανιστό.

Η ουσία είναι ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Εβίβα λοιπόν!!!!