cool_guy15

Τον τελευταίο καιρό βρίσκομαι σε αρκετά κακή ψυχολογική κατάσταση. Νιώθω ατελείωτη μοναξιά! Παρ'όλο που έχω παρέα, δεν ταιριάζουμε καθόλου...δεν είναι πραγματική μου παρέα. Βγαίνουμε ναι μεν κάποιες φορές, αλλά δεν περνάω καλά. Βλέπω συνεχώς γύρω μου συμμαθητές κλπ να περνάνε τέλεια τη ζωή τους και εγώ δεν κάνω τίποτα. Νιώθω ότι είμαι μόνος. Αυτές τις μέρες ήμουν για διακοπές με συγγενείς κλπ και ήμουν σχετικά καλύτερα, όμως τώρα που επέστρεψα νιώθω πάλι σκατά, ότι θα πρέπει να επιστρέψω στη μιζέρια! Κατά καιρούς, σκέφτομαι ότι του χρόνου θα τελειώσω και θα φύγω, αφήνοντάς τα όλα πίσω μου αλλά φοβάμαι πάρα πολύ ότι ίσως και μετά δε βρω παρέα ή βρω ψευτοπαρέα και είμαι πάλι έτσι και χειρότερα. Είμαι γενικά εσωστρεφής και μου αρέσει το σπίτι κλπ, αλλά έχω ανάγκη από παρέα και εννοείται ότι θέλω που και που να βγαίνω και να ξεσκάω.
Άλλες φορές σκέφτομαι ότι αν είχα κάποια σχέση θα ήμουν κάπως καλύτερα και θα μπορούσα να μοιράζομαι τα προβλήματά μου, όμως δε γίνεται. Ντρέπομαι αρκετά και όταν γνωρίζω μια κοπέλα κατευθείαν μπαίνω στο friendzone. Επίσης, έχω θέμα με τα κιλά μου και δυσκολεύομαι πάρα πολύ να μπω σε πρόγραμμα διατροφής/άσκησης για να αδυνατίσω. Το καλοκαίρι ξεκινάω προετοιμασία για τις Πανελλήνιες, άλλη πληγή διότι δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ που να με ενδιαφέρει και είμαι πάρα πολύ μπερδεμένος γιατί δεν ξέρω με τι κριτήρια θα πρέπει να επιλέξω σχολή! Με βάση αυτό που με "ενδιαφέρει"; Αφού δεν υπάρχει κάτι που να μου αρέσει τόσο. Με βάση την αποκατάσταση; Με βλέπω να κάνω μία δουλειά απλά υποχρεωτικά και να είμαι ακόμα πιο μίζερος. Σκέφτομαι να πάω σε μία σχολή οικονομικών (λόγω αποκατάστασης) ώστε να μπορέσω να ορθοποδήσω και να πάω ύστερα σε ιδιωτική σχολή που με ενδιαφέρει. Κάτι σημαντικό για μένα είναι η ανεξαρτησία, οπότε ίσως ο παραπάνω συλλογισμός να είναι καλή επιλογή. Συμπερασματικά, όλα αυτά σε συνδυασμό με κάποια άλλα προβλήματα που έχω με οδηγούν σε μία απογοήτευση και απαισιοδοξία. Δεν ξέρω πραγματικά τι να κάνω..εκ φύσεως είμαι χαρούμενος άνθρωπος αλλά έχω πολλά προβλήματα και κανέναν να τα συζητήσω! Πάλι καλά είμαι δυναμικός χαρακτήρας και τα καταφέρνω αλλά..δύσκολα τα πράγματα.

Πώς μπορώ να επιμείνω ακολουθώντας πρόγραμμα διατροφής και άσκησης χωρίς να τα παρατήσω ώστε να πετύχω τον στόχο μου; Πιστεύω ότι το να βελτιώσω το σώμα μου και την υγεία μου πρωτίστως θα είναι άκρως βοηθητικό ψυχολογικά. Επίσης, όσον αφορά την επιλογή σχολής τι έχετε να προτείνετε;

Υ.Γ. Όπως είπα, θέλω να είμαι ανεξάρτητος οπότε το να πάω κατευθείαν σε ιδιωτική σχολή=>σε επάγγελμα που κατά 90% δε θα μου εξασφαλίσει τίποτα δεν αποτελεί επιλογή για εμένα. Γι'αυτό σκέφτομαι τι είναι καλύτερο να κάνω.

Θα σου πω τι επιλογές έχεις...1. Αν η υποκριτική το μοναδικό επάγγελμα με το οποίο θέλεις να ασχοληθείς, μπορείς να περάσεις μέσω Πανελληνίων στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών απ'όπου ωστόσο βγαίνεις θεατρολόγος. (Με εξαίρεση το τμήμα της Θεσσαλονίκης το οποίο προσφέρει την κατεύθυνση της υποκριτικής). 2. Μπορείς να πας σε μία ιδιωτική σχολή, η οποία δεν αναγνωρίζεται ούτε στην Ελλάδα παρά μόνο αν περάσεις τις εξετάσεις του υπουργείου πολιτισμού. Τότε αναγνωρίζεται τόσο σε Ελλάδα, όσο και στις χώρες τις Ε.Ε.! Δεν ξέρω καθόλου για καναδά. 3. Η καλύτερη επιλογή και η πιο σοβαρή κατ'εμέ, τα δύο κρατικά θέατρα (Εθνικό-ΚΘΒΕ) που προσφέρουν δωρεάν σπουδές, είναι σίγουρα οι κορυφαίες στην Ελλάδα για τον τομέα. Λογικά, ως ανώτερη δραματική σχολή αναγνωρίζεται στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά τώρα για Καναδά πολύ ρευστά τα πράγματα. Θα μπορούσες να τελειώσεις στην Ελλάδα και να εμπλουτίσεις τις γνώσεις σου κάνοντας στον Καναδά που ενδιαφέρεσαι σεμινάρια ή μαθήματα υποκριτικής...Καλή τύχη σε ό,τι κι αν αποφασίσεις να κάνεις.


Υ.Γ. Πιθανότατα το να πεις ότι τελείωσες ένα ιεκ της ελλάδας δεν θα εντυπωσιάσει κανέναν...οπότε αν πρόκειται για εξωτερικό θα σου πρότεινα είτε να τελειώσεις τμήμα ΑΕΙ για να αναγνωριστείς ως επαγγελματίας θεατρολόγος-ηθοποιός ή ακόμα καλύτερα να σπουδάσεις εκεί.

Φίλε μου, καταρχήν σ'ευχαριστώ που μπήκες στον κόσμο και απάντησες. Έχω και αγόρι φίλο, απλά είναι ένας μονάχα. Και είμαστε ξέρεις και οι δύο χαμηλών τόνων, δεν είμαστε ποζέρια, πιο κλειστοί χαρακτήρες κλπ. Τέλος πάντων, δεν έχω τόσο πρόβλημα στο σχολείο..κυκλοφορώ κανονικά και ίσα-ίσα είμαι οκ. Απλά κατάλαβα ότι πρέπει να μειώσω λίγο τις πολλές παρέες με κορίτσια γιατί χαλάω την "εικόνα" μου. Όχι ότι με πολυνοιάζει, γιατί όπως είπα, κοιτάω να φύγω για σπουδές και να αφήσω πίσω μου όλα αυτά τα κοράκια που δεν έχουν ζωή και ασχολούνται με τους άλλους. Και ναι, μιλάω και με πολλά από αυτά τα "κωλόπαιδα-ποζέρια" που λες και αν το κάνεις και συ θα συνειδητοποιήσεις ότι όλοι τους είναι τόσο καλά παιδιά -όταν είναι μόνοι-. Όταν εμπλέκεται η παρέα ξαφνικά έχουν μια διάθεση να ανεβούν στα μάτια της παρέας τους, σε βάρος άλλων. Ευτυχώς εγώ είμαι γενικά δυναμικός χαρακτήρας, ΤΈΡΜΑ θετικός και αισιόδοξος όποτε τους γράφω *χ/μου.

Υ.Γ. Το ξέρω ότι το θέμα αφορά δικό μου πρόβλημα και όχι δικό σου..αλλά γιατί δεν είχες ποτέ σου φίλο; Η φιλία είναι ειλικρινά από τα καλύτερα πράγματα που υπάρχουν στον κόσμο. Ανεξαρτήτως του φύλου. Εγώ αρκετά κοντά είμαι με 3 άτομα (1 αγόρι-2 κορίτσια) με τους οποίους είμαστε φίλοι για πάνω από 10 χρόνια και μπορώ να τους πω τα πάντα. Ξέρεις τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα λες. ΠΆΝΤΑ υπάρχουν χαρακτήρες πιο κλειστοί ή και άνθρωποι πιο "αυθεντικοί" που δεν νοιάζονται τόσο για το image τους. Θεωρώ ότι οι σπουδές είναι κάτι σαν 2η ευκαιρία στη ζωή...ο άνθρωπος ωριμάζει και όλα αλλάζουν στη ζωή του. Να ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να είσαι κωλόπαιδο για να βρεις φίλους και ζωντανό παράδειγμα είμαι εγώ. Τέλος, ευχαριστώ για όλα. :)

Παιδιά, έχω τεράστιο πρόβλημα και πραγματικά χρειάζομαι κατανόηση και συμβουλές. Είμαι 16 ετών και ως χαρακτήρας πολύ κλειστός. Δύσκολα πιάνω παρέες, δύσκολα γνωρίζω άτομα, δύσκολα προσαρμόζομαι σε καταστάσεις....Κάνω παρέα κυρίως με κορίτσια, όχι από επιλογή, αλλά επειδή μου είναι πιο εύκολο να τις "προσεγγίσω" απ'ότι τα αγόρια. Συγκεκριμένα, έχω έναν φίλο και όλες οι άλλες είναι φίλες. Αυτό, έχει προκαλέσει ποικίλες κριτικές και σχόλια από άλλα παιδιά του περιβάλλοντός μου που τείνουν να είναι χλευαστικά και αρνητικά. Συγκεκριμένα, ορισμένα άτομα εμφανώς με κοροϊδεύουν και ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω. Το αποκορύφωμα ήταν ένα παιδί, που καθώς περαπατούσαμε έξω φώναξε "να μια πουστ@ρα". Δεν υπήρχε στιγμή που να ένιωσα χειρότερα πραγματικά. Ντροπιάστηκα στην παρέα μου και στον ίδιο μου τον εαυτό. Να πω σε αυτό το σημείο, ότι δεν τίθεται θέμα bullying, καθώς δεν με ενοχλούν λεκτικά ή σωματικά απλά τους βλέπω να με σχολιάζουν. Ειλικρινά, δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω. Αν δίνω τέτοια εικόνα, θέλω να την διορθώσω, αρχίζοντας με το να γίνω πιο κοινωνικός και ανοιχτός, ώστε να μπορέσω να γνωρίσω παρέες και να πάψω να κάνω παρέα μόνο με κορίτσια. Το ξέρω ότι δεν είναι ό,τι καλύτερο και δίνει λαθεμένη εικόνα στον κόσμο, όμως βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη θέση. Σας παρακαλώ, ήρεμα και ώριμα και φυσικά εφόσον μπορείτε να προσπαθήσετε να με βοηθήσετε με συμβουλές. Ευχαριστώ. *Το καλό είναι ότι είμαι ψύχραιμος και δε δίνω ιδιαίτερη σημασία, όμως αρχίζει και παραγίνεται το κακό. Έχω χάσει την όρεξη να βγαίνω και θέλω απλά να περάσει ο χρόνος για να φύγω και να κάνω νέα αρχή, μακριά απ'όλους και απ'όλα.

Χαίρετε..όπως καταλαβαίνετε..εδώ υπάρχει δίλημμα. Πρώτα απ'όλα να πω, πως έχω διαβάσει εξαιρετικά σχόλια και για τις δύο συσκευές. Το Α5 είναι μεταλλικό και όχι πλαστικούρα όπως όλα τα άλλα..Έχουν πάνω κάτω τα ίδια χαρακτηριστικά..μόνο που το ένα είναι windows phone ενώ το άλλο android phone. Δεν έχω υπάρξει χρήστης windows phone..οπότε θέλω τη γνώμη σας..αξίζει; Συγκεκριμένα, το μενού είναι όπως τα λάπτοπ..ταπετσαρία δεν υπάρχει; Να 'χεις δηλαδή μια εικόνα για φόντο; Επίσης, έχει τις ίδιες εφαρμογές με το android; Παιχνίδια, viber, whats app κτπ; Τέλος, τώρα που βγήκαν τα windows 10 και όταν θα βγουν καινούρια..τα κινητά αυτά σέρνονται;

Η καλύτερη επιλογή για μένα είναι να τελειώσεις το λύκειο ασυζητητί. Είτε θα πας σε Επαγγελματικό, είτε σε γενικό, είτε σε εσπερινό. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να μη βγάζεις λύκειο στην εποχή μας. Δεν σε παίρνουν ΠΟΥΘΕΝΑ ειλικρινά. Και όπου σε πάρουν θα είναι με κανένα 200αρι το μήνα και αν θες θα σου πουν. Προτείνω λοιπόν να το τελειώσεις και από 'κει και πέρα βλέπεις. Σε περίπτωση όμως που δεν θέλεις, αν και δεν το συνιστώ, μπορείς απλά να τελειώσεις την Α' λυκείου και να πας σε Επαγγελματική Σχολή (ΕΠΑ.Σ) όπου υπάρχουν διάφορες ειδικότητες. Αν δεν έχεις βλέψεις για σπουδές, πήγαινε σε εσπερινό η ημερίσιο επάλ και θα έχεις και απολυτήριο λυκείου και πτυχίο ειδικότητας σε έναν τομέα.

Κάνεις εξωσχολικό μάθημα στην έκθεση; Αν όχι, πιθανότατα χρειάζεσαι..που ακριβώς δυσκολεύεσαι;

Καλησπέρα/μέρα..αναλόγως πότε το διαβάζετε..λοιπόν..στο θέμα μας. Αξίζει να σπουδάσω κάτι, το οποίο δεν είναι αυτό που ονειρεύομαι, όμως θα ικανοποιήσει την οικογένειά μου, θα μου εξασφαλίσει δουλειά και χρήματα και ίσως και να με ενδιαφέρει; Δεν είναι ότι οι γονείς μου με καταπιέζουν, και προς Θεού, ποτέ δε μου είπαν τι να κάνω στη ζωή μου έως τώρα. Αλλά μονίμως σκέφτομαι ότι θα μπορώ να βρίσκομαι στον τόπο μου, θα είμαι εξασφαλισμένος και είναι καλύτερα για όλους. Με λίγα λόγια, θυσία για το κοινό καλό. Εγώ κατα βάθος, κλίνω προς τον καλλιτεχνικό κόσμο, με τεράστια όμως όνειρα...όπως ταξίδια, σπουδές σε εξωτερικό σίγουρα και ενδιαφέρουσα ζωή και όχι στη ρουτίνα -_-. Αν είχα λίγο θάρρος θα τα ακολουθούσα δίχως δισταγμό..αλλά...σκέφτομαι πάντα να τελειώσω μια σχολή πανεπιστημιακή, αλλά από κει και πέρα δεν θέλω να ασχοληθώ εκτός κι αν είναι ανάγκη. Εσείς τι λέτε;

Ένα θα σου πω...μην αφήσεις ΚΑΝΕΝΑΝ, μα ΚΑΝΕΝΑΝ να σε προσβάλλει, να σου γ***** την ψυχολογία και να σε βιάζει (είτε λεκτικά είτε σωματικά). Μίλα στους γονείς σου κατευθείαν, μην σκέφτεσαι κανέναν και τίποτα, μη τους λυπάσαι. Δώσ'τους στεγνά. Οι γονείς σου θα μιλήσουν στον διευθυντή και στον/στους καθηγητές σου και θα σε προστατέψουν όλοι μαζί. Πιθανότατα, ο διευθυντής να επικοινωνήσει και με τους γονείς του άλλου παιδιού και τότε θα είναι που θα τον κανονίσουν και θα δεις για πότε θα το σταματήσει. Με όλα όσα μου λες δέχεσαι ωμά bulling. Δεν ΈΧΕΙΣ ΕΣΎ ΚΆΤΙ. Αυτά τα παιδιά σε οδήγησαν σε κατάσταση να νομίζεις ότι έχεις πρόβλημα. Όντως, αν πας σε ψυχολόγο θα σε βοηθήσει να τα ξεπεράσεις όλα αυτά αλλά το σημαντικότερο είναι να φτάσεις στην πηγή του προβλήματος που είναι αυτοί και όχι εσύ! Να απευθυνθείς στους γονείς σου χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς να σε νοιάζει τι πρόκειται να γίνει και αν νιώσεις την ανάγκη για ψυχολόγο, συζήτησέ το και αυτό επίσης. Πάντως, μη μένεις έτσι! Πολέμησέ το και ξανακέρδισε τον εαυτό σου, την αξιοπρέπειά σου, την ελευθερία σου...Και σε μένα, συμβαίνει καμιά φορά να με κοροιδεύουν παιδιά, αλλά είμαι γενικά δυναμικός άνθρωπος, έχω αυτογνωσία και ξέρω καλά πως ό,τι λένε δεν ισχύει, η συμπεριφορά τους χαρακτηρίζει αυτούς και ΌΧΙ εμένα..συν του ότι οι φίλοι μου με στηρίζουν και γι'αυτό άλλωστε είναι φίλοι! Άκου με, είναι πολύ σοβαρό. Κάνε κάτι ΑΜΈΣΩΣ! Ενημέρωσέ για το πως πήγε. Καλή δύναμη!

Οι περισσότεροι ειδικοί αλλά και οι έρευνες λένε πως 7-13 λεπτά είναι η επιθυμητή και ιδανική διάρκεια της σεξουαλικής πράξης, αν σε καθησυχάζει καθόλου αυτό..